အ​မှောင်ည

“​အ​မှောင်ည”
………………………………..
ကျွန်​တော် ပထမဆုံး​ရေးခဲ့တဲ့ စာ​လေး​ပါ
ဒီစာ​လေး​ရေးရာက​နေ အမှတ်မထင်
ရဲထွန်း Strangerland ဆိုပြီး နာမည်တစ်ခုရလာခဲ့ပါတယ်
ကိုယ့်ကိုကိုယ် စာ​ပေပိုင်းမှာပါရမီပါတယ်လို့လဲ မထင်ခဲ့ပါဘူး ကျွန်​တော့်ကို ဒီက​နေ စပြီး
စာ​ရေးဖို့ တွန်းအား​ပေးခဲ့​ကြတော့တာပါပဲ….
သရဲ ဆိုတာကို ကျွန်​တော်အယုံအကြည်​တော့မရှိခဲ့ပါဘူး
သို့ပေမယ့် ကိုယ်တိုင်ကြုံ​​တွေ့ရ​တာ​တွေများလာတော့လည်းပြောရခက်ပါ​ပေတယ်…
အခု​တ​လော ထူးထူးဆန်းဆန်း​ မြင်ရ​တွေ့ရတာ​တွေ စိပ်လာတာ​ကြောင့် ကိုယ် ကြုံ​တွေ့ခဲ့တာ​လေး​တွေ ကို….ယခုလို စာလေး​တွေနဲ့ ​ရေးတင်ဖို့ စိတ်ကူး​ပေါ်လာတာ​ကြောင့် ….စတင်​ရေးဖြစ်ပါ​တော့တယ်…..
​ထို​နေ့က နွေရာသီ ကာလ လွန်စွာပူအိုက်​နေတဲ့
၉၀ ခုနှစ်များကာလအချိန်ပါ
ကျွန်​တော်တို့ လမ်းထဲမှာ
က​လေး​ပေါင်း​သောင်း​ခြောက်​ထောင်
အပူအပင်မရှိ….​ဆော့ကစားကြတဲ့ည​နေခင်း​တွေ
ရှိခဲ့ပါတယ်
ထို ည​နေခင်း​တွေကို လူကြီး​တွေက နွားရိုင်းသွင်းချိန်
​နေဝင်ရီတ​​ယော အပုပ်ချိန် ထိုသို့ အမျိုးမျိုး နာမည်မှဲ့တတ်ကြတယ်
ထိုအချိန်မျိုးမှာ….မိန်းက​လေးဆို ဆံပင်ဖားလျှားချပြီးအပြင်မသွားရဘူး
အသားစိမ်း ငါးစိမ်း မသယ်ရဘူး
စသည်ဖြင့်​​​​​ပေါ့……
လူကြီး​တွေ အမျိုးမျိုး​ခြောက်လှန့်တတ်ကြတဲ့
စကား​တွေ​ပေါ့ဗျာ
ငယ်စဥ်က ထိုအချိန်​တွေဆို
အပြင်ထွက်ရမှာကိုပင် ကြောက်​နေရတဲ့ ခံစားမှု့မျိုး
တိမ်​တောက်​နေတာကိုပင်​ ခြောက်ခြား​နေ​သယောင်
ဖြစ်ခဲ့ကြဖူးပါတယ်
ထို​ကာလတွေမှာ…..လူကြီး​တွေက
အိမ်အပြင်ထွက်ပြီး ခုံ​တွေချ…
အိမ်နီးနားအချင်းချင်း စကား​တွေ​ပြောကြ နဲ့
ကျွန်​တော်တို့ ရပ်ကွက်ထဲ စည်ကားလျှက်ရှိ​နေပါတယ်
ကျွန်​တော်သူတို့ကို ကြည့်ပြီး​တွေးမိတာက
သူတို့​ပြော​ပြော​နေတဲ့ နွားရိုင်းသွင်းချိန် အပုပ်ချိန်ကို
သူတို့ကျမ​ကြောက်ဘူးလား​ဆိုတာပဲ
လူကြီး​တွေက က​လေး​တွေ​တော့​ပြောချင်ရာ​ပြောပြီး
သူတို့ကျအပြင်မှာထွက်ထိုင်​နေကြပါလား​ဆိုပြီး
ကျွန်​တော် ခပ်​​ငေါ့​ငေါ့ ​တွေးမိပါ​သေးတယ်
အဲဒီလိုနဲ့ ကျွန်​တော် အိမ်​ရှေ့ဧည့်ခန်းက ခုံ​လေးမှာထိုင်ပြီး
အပြင်လမ်းမမှာထိုင်​နေတဲ့ သူ​တွေကိုကြည့်ပြီး​တောင်​တွေး ​မြောက်​တွေး ​တွေးမိ​နေပါ​တော့တယ်
ဒီလိုနဲ့ တစ်​နေ့မှာ​​တော့……
ည​နေ မီးပျက်ချိန်….
ထုံးစံ အတိုင်း
လူကြီး​တွေ က​တော့ လမ်းမ ထွက်
စကား​တွေ​ဖောင်​ဖွဲ့ ​နေ​ကြလေရဲ့
ကျွန်​တော်က​တော့…အိမ်​ရှေ့က ထိုင်​​နေကျ
ထိုင်ခုံ​လေးမှာသူတို့ကို….ကြည့်​နေရင်း
လူကြားထဲ မှ အဖွားအို တစ်ဦးကို ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရပါ​တော့တယ်…အဖွားအိုက….
လူကြားထဲ ဟိုရပ် ဒီရပ်
ဟိုလူ့ကို စကားရပ်​ပြော
ဒီလူ့ကိုစကားရပ်ပြော​ နဲ့…..
တစ်​ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ကို
စကားလိုက်​ပြော​နေတာ​တာကို ​ကျွန်​တော်လှန်းမြင်လိုက်ရတယ်
ဒါ​ပေမယ့် …သူ့ကို ဘယ်သူမှ စကားပြန်မ​ပြောကြပါဘူး ထိုအဖွားက အူ​ကြောင်​ကြောင်ဖြင့်
​ရှေ့က​နေ ဖြတ်သွားလိုက်ပြန်ဝင်လာလိုက်ရယ်​ပေါ့
မျက်နှာက​တော့​ဝေး​နေလို့ ဘယ်သူဘယ်ဝါ
မသဲကွဲ မီးကပျက်နေတာ​ကြောင့် လဲပါပါမယ်
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်​တော် ထိုအဖွားကို ​သေချာလိုက်ကြည့်​နေမိတယ် သူက ဘာဖြစ်ချင်နေမှန်းကို မသိတာ
ကျွန်​တော့်စိတ်ထဲ ဒီအဖွားကြီးကလဲ…ငြိမ်ငြိမ်မ​နေဘူး​ပေါ့ ထိုင်လဲမ​နေဘူး ဟို လူ့နားသွားလိုက်
ဒီလူ့နားသွားလိုက် နဲ့ ဆိုပြီး​တွေး​နေတုန်း….
ရုတ်တရက် ထိုအဖွားကြီးနဲ့..ကျွန်​တော် မျက်လုံးချင်း
ဆုံ မိ​လေ​တော့တယ်…​မှောင်​နေ​ပေမယ့် သူ့မျက်ဝန်း​တွေက ​တောက်ပ​နေတယ်
အဖွားကြီး ကျွန်​တော့်ကို လှန်းမြင်လိုက်ပြီလို့ ကျွန်​တော် ယူဆလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ သူ ​ကျွန်​တော့်ကိုအမှန်ပင်​သေချာစွာစိုက်ကြည့်​နေပါ​တော့တယ်
ဒါနဲ့ ….ကျွန်​တော် ထိုအဖွားကို စိုက်ကြည့်​နေတုန်း
အဖွားကြီးက ​ဘေးတစ်​စောင်းကြီး..
လူအုပ်ထဲ က​နေ ခုန်ခုန်ထွက်လာပါ​တော့တယ်…..
ကျွန်​တော် ​ခေါင်းနပန်းကြီးပြီး
ဘယ်လုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ
အံ့သြ​ခြောက်ခြားစွာ..​ကြောင်ကြည့်​နေမိချိန်မှာပဲ
သူက လူအုပ်ထဲမှ
ဘေး​စောင်းကြီးထပ်ခုန်ပြီး တိုးထွက်လာတယ်
ကျွန်​တော်​ကြောက်အားလန့်အားနဲ့
​သေချာကြည့်လိုက်​တော့
ထိုအဖွားကြီးမှာ …တခြားလူမဟုတ်
လွန်ခဲ့​သော….၁လအတွင်းက ​ကွယ်လွန်ခဲ့​သော
လမ်းထဲမှ ​ဒေါ်ခင်​အေး ပင်ဖြစ်ပါ​​တော့တယ်
ကျွန်​တော် တအားကို ​ကြောက်လန့်​နေပါပီ
ထိုအချိန်
သူ​နောက်တစ်​ကျော့ ထပ်
ခုန်ပြီး​ရွေ့ မလာခင်ကျွန်​တော်အိမ်ထဲ ကိုဝင်​​ပြေးခဲ့ပါ​တော့တယ်
ကျွန်​တော်အိမ်ခန်းထဲ ​အရောက်​
လှည့်ကြည့်မိတဲ့ အချိန်မှာ
သူက ကျွန်​တော့်အိမ်တံခါးဝကို ​ရောက်​နေပါပီ
ကျွန်​တော် ​ကြောက်လန့်တကြား​နောက်​ဖေး ကို ဝင်​ပြေးခဲ့တယ် …….
ထူဆန်းတာက အိမ်​ပေါ်မှာ လူတစ်​ယောက်မှ မရှိဘူး
ကျွန်​တော်လည်း အိမ်ကလူ​တွေကို​​အော်ခေါ်မိတယ်
ဘယ်သူမှ ပြန်မထူးကြဘူး..
ကျွန်​တော်အရမ်း​ကြောက်​နေပီ
ဒါနဲ့ ….အိမ်​ရှေ့က​နေ..​နောက်​​ဖေးကိုကာထားတဲ့
လိုက်ကာကို တွန်းဖယ်လျှက် ကျွန်​တော်​အိမ်နောက်​ဖေးသို့
ဝင်​ပြေးခဲ့ပါတယ် ​နောက်​​​ဖေးရောက်​တော့
လွင့်​နေ​​​​သော ..လိုက်ကာကို ​
ကြောက်​ကြောက်လန့်လန့်ဖြင့် ကျွန်​တော်ပြန်လှည့်ကြည့်​နေမိတယ် ခုန အဖွားကြီး…​ရောက်လာမလား​ဆိုတဲ့ အ​တွေးနဲ့​ပေါ့
​နောက်​​ဖေးမှာလည်း ကိုယ်ကတစ်​ယောက်ထဲ
မီး​တွေကလဲ ပျက်..ဖ​ယောင်းတိုင်မီး​အလင်းသာရှိပါတယ်
အိမ်ကလူ​တွေ ဘယ်နားမှာလဲမသိ
ကျွန်​တော်အ​​ဖေ့ကို အော်​ခေါ်လိုက်ချိန်….
ဘုတ် ဆိုတဲ့အသံကြီးနဲ့…အိမ်​ရှေ့ လိုက်ကာ​ရှေ့မှာ….
ခုန အဖွားကြီးအရိပ်ကို မြင်​တွေ့လိုက်ရပါ​တော့တယ်
ကျွန်​တော် သူဝင်လာမှာကို တအား​ကြောက်​နေမိပါတယ်
အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ထိုအဖွားကြီးကအိမ်​ရှေ့
လိုက်ကာအကွယ်က​နေ လှန်း​မေးတယ်
” ဟဲ့….. နင်ငါ့ကို မြင်လား” တဲ့
” ​​မေး​နေတာ​ဖြေ​လေ…..နင်ငါ့ကို မြင်ရလား”
ဆိုပြီး ​အော်​မေးတယ်….
ကျွန်​တော်လည်း …​ကြောက်လွန်းတာ​ကြောင့်
” ဟုတ် ​တွေ့တယ်…တွေ့တယ်” ဆိုပြီး………​ပြောလိုက်မိတယ်
အဲဒီအချိန်မှာသူက…..ထပ်​ပြောတယ်
” ငါ့ကို တစ်ခု​လောက်ကူညီပါလား” တဲဲ့
” ဘာလဲ ​ပြော ဘာ​လဲ ​ပြော….ကျွန်​တော်​ကြောက်တယ် ကျွန်​တော်​ကြောက်တယ်” ဆိုပြီး ကျွန်​တော် အသဲအသန်ပြန်​ပြော​တော့
သူက ​ပြောတယ်
” ငါ နင်တို့ ဆိုင်မှာ မုန့် ၃ခု အ​​ကြွေးယူစားထားတာရှိတယ်….ငါအဲ့တာကို စိတ်က စွဲ​နေတာ
အခု အဲဒီအ​ကြွေး ၃၀၀ …ကို ငါ့အိမ်က လူ​တွေ​ကိုသွားပြောပြီး
ဆပ်ခိုင်း​ပေးပါ……ကြားလား” လို့ သူက​ပြောတယ်
သူ​ပြော​နေ​ပေမယ့်…..
ကျွန်​တော်ဘားမှပြန် မ​ပြောနိုင်
​ကြောက်လွန်းလို့ တုန်ရီ​နေစဥ်
“နင်ကြားလား ..ကြားရဲ့လားးးးး
ကြားလားးးးး” ဆိုပြီး
လိုက်ကာကို ဖွင့်ပြီး​ဘေးတိုက်ကြီး
​ကြောက်စရာ​ကောင်း​လောက်​အောင်
တဆက်ဆက် ခုန် …ခုန် တိုး…ပြီး ကျွန်​တော်ဆီ ​ပြေး၍ဝင်လာ​ပါတော့တယ်…
ထိုစဥ်…..ကျွန်​တော်..ရုတ်တရက်
“အားးးးးးးး ” ဆိုတဲ့ အသံ နဲ့ အိမ်​ရှေ့မှာထိုင်​နေတဲ့
​နေရာမှာပင် လန့်နိုးလာခဲ့တယ်
အမှန်​တော့ ကျွန်​တော်ထိုင်​နေတဲ့ ထိုင်ခုံ​​နေရာ​လေးမှာပဲ ထိုင်​နေရင်း အိပ်မက်မက်​နေတာပါ
အဲဒီလိုနဲ့ ကျွန်​တော် လန့်နိုးနိုးလာချင်းထ​​အော်​တော့
အိမ်ကလူ​တွေက …ဘာဖြစ်တာလဲ ဘာဖြစ်တာလဲ
ဆိုပြီးကျွန်​တော့်အနားကို ဝိုင်းအုံလာကြတယ်
အကုန်လုံးက …ကျွန်​တော့်ကို
စိတ်ဝင်တစားဝိုင်းကြည့်နေကြတယ်
ကျွန်​တော်လည်းမော​မောနဲ့
“အိပ်မက် ကြီး အိပ်မက်ကြီး ​ကြောက်စရာကြီး”
ဆိုပြီး…….
​ပြော​တော့ သူတို့က
“ဘာ​တွေ မက်လို့တုန်း” လို့ သံ ပြိုင်​မေးကြ​လေတယ်
ကျွန်​တော် ​မော​မောပန်းပန်း နဲ့
“ကျွန်​တော် အိပ်​နေတုန်း
​ရှေ့က လူအုပ်ထဲ မှာ ဒီလမ်းထဲ က ….ဆုံးသွားတဲ့
ဒေါ်ခင်​​အေး ကို ​တွေ့လိုက်တယ်” လို့ကျွန်​တော်က ​
ပြော​တော့…
အားလုံးက အံ့သြပြီး ဆက်​မေးတယ် သူကဘာလုပ်လို့လဲတဲ့
“သူ အိမ်ထဲက ကျွန်​တော်ကြည့်​နေတာကို လှန်းမြင်သွားပြီး….လူ​တွေကြားထဲ က​နေ ​​
ဘေးတိုက်ကြီးခုန်ထွက်လာတယ်
ပြီး​တော့ ရှေ့တစ တစ ခုန်ပြီးလာတာ
အနား​ရောက်​​တော့ ​ဒေါ်ခင်​အေးကြီးဖြစ်​နေတယ်”
လို့​ပြောလိုက်​တော့
အိမ်က လူ​တွေရဲ့ မျက်လုံး​​တွေက….
အံ့သြတကြီးဘာဆက်ဖြစ်မလဲ သိချင်​နေကြတဲ့ မျက်ဝန်း​တွေနဲ့ ကျွန်​တော့်ကို
“ဆက်​ပြောပါဦးသားရယ်” ဆိုပြီး
အ​ဒေါ်က ​​မေးတယ်
” အဲ့တာ ​အဲ့ဒီ့ ​ဒေါ်ခင်​အေးက
အိမ်​ပေါ်ထိ တက်လိုက်လာပြီး ဒီအခန်းဝမှာ
ကျွန်​တော့်ကို​ပြောတယ်…
နင်တို့ အိမ်မှာ မုန့် ဝယ်စားထားတဲ့
အ​ကြွေး ၃၀၀ ဆပ်ဖို့ အိမ်ကို​ပြော​ပေးပါဆိုပြီး​ပြောတယ်”
ထိုအချိန်မှာ ကျွန်​တော့်စကားကိုနား​​ထောင်​နေတဲ့
အ​​ဖေက အိမ်​ရှေ့မှာ ရှိ​နေတဲ့ ဆိုင်ခန်း​လေးထဲက စာရင်းစာအုပ်​လေးကို ကမန်းတတမ်း ဆင်းယူလာတယ်
အိမ်က တမိသားစုလုံး..အ​ဖေ့ရဲ့ စာရင်းစာအုပ်
တစ်ရွက်ချင်းလှန်​နေတာကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်​နေကြတယ်
ထိုအချိန်မှာ…
အ​ဖေက…”ဟာ….ဒီမှာ…၃၀၀ လို့​ရေးထားပါလား”
ဆိုပြီး…အ​ကြွေးစာရင်းစာအုပ်ကို
အံ့သြတကြီး အိမ်ကလူ​တွေကို ပြ​တော့ …ကျွန်​တော်အပါအဝင် တစ်မိသားစုလုံး တုန်လှုပ်
အံ့သြသွားကြရပါတယ်
သူလာ​ပေးတဲ့ အ​ကြွေးကလဲ ၃၀၀
စာရင်းထဲကအ​ကြွေးကလဲ ၃၀၀ ကွက်တိဖြစ်​နေတာက ကျွန်​တော့်ကို လုံးဝ ထိတ်လန့်သွား​စေခဲ့တာပါပဲ
ဒါနဲ့ ကျွန်​တော်လဲ …ခုန အိပ်မက်က
တကယ်လားဆိုတဲ့ အ​တွေး​တွေနဲ့ တညလုံးပြန်အိပ်ဖို့ ခဲယဥ်းခဲ့​လေ​တော့တယ်
ဒီလိုနဲ့ မနက်လင်း​တော့….အိမ်ကလူ​တွေက
ထို ​ဒေါ်ခင်​အေး အိမ်ကို
ညကဖြစ်စဥ် အကျိုးအ​ကြောင်း ကို သွား​ပြောပြီး အ​ကျွေးကို ဆပ်တဲ့သ​ဘော
၃၀၀ ကျပ် ကို ယူလာခဲ့ကြတယ်…
တစ်အိမ်လုံး ညက ထိုအဖြစ်အပျက်ကို အံ့သြစရာ​ကောင်းလို့ အံ့သြ​နေကြရင်း တစ်စနဲ့တစ်စ
တစ်ရပ်ကွက်လုံး….ထိုအဖြစ်ကိုသိကုန်ကြ​တော့တယ်…
ဒီလိုနဲ့…..​နောက်တစ်​နေ့ညဖက် ၉နာရီ အချိန်မှာ​တော့
အိမ်က အိမ်အကူ အစ်မ နဲ့ ကျွန်​တော် …​ရေခဲ​သေတ္တာနားမှာ ​ရေ​သောက်​နေချိန်
အိပ်ခန်းထဲက…..ကုတင်​ခြေရင်းမာ ဒူး​ထောင်ပြီးထိုင်​နေတဲ့..​​ဒေါ်ခင်​အေး ကို ​ကျွန်​တော် အိပ်မက်မဟုတ်ပဲ အပြင်မှာ နှဖူး​တွေ့ဒူး​တွေ့ တွေ့လိုက်ရပါ​တော့တယ်
ဒီ တစ်ခါက အိမ်မက်မဟုတ်တာ​ကြောင့်…
ကျွန်​တော်​သောက်​နေတဲ့ ​ရေဗူးပင် လွတ်ကျသွား​ပါ​တော့တယ်
​ရေဗူးလွတ်ကျသွားချိန်…အိမ်အကူအစ်မက
​”မောင်​လေး ဘာဖြစ်လို့……..ဟယ်..
အားးးးးး…ကုတင်​ပေါ်မှာ ​ဒေါ်ခင်​အေး ကြီး….”
ဆိုပြီး ကျွန်​တော် ဘားမှ မ​ပြောရ​သေးခင်
သူက ငယ်သံပါ​အောင် ထ​အော်​​တော့တယ်
ဒီလိုနဲ့ သူနဲ့ကျွန်​တော်….​အိမ်ကစျေးဆိုင်ထဲ
​ကြောက်လန့်တကြား ​ပြေးဆင်းလာကြရ​တော့တယ်​
ထိုစဥ် ဆိုင်​အောက်ထဲက​နေ ကျွန်​တော်တို့ နှစ်​ယောက်
အိမ်ပေါ်ကိုပြန် လှန်းကြည့်ချိန်…
တစ်​နေရာစီ ထွန်းထားတဲ့ ဖ​ယောင်းတိုင်၄တိုင်ရဲ့မီးဟာ ရုတ်တရက် အကုန် ငြိမ်းသွားတယ်
ချက်ခြင်း ဆိုင်းထဲအထိ​ပြေးဆင်းရင်းမော​မောနဲ့
” အစ်မ အစ်မ ….အစ်မပါ ​​ဒေါ်ခင်​အေးကို..မြင်ရတာလား​” ​​လို့မေး​တော့ မြင်တယ်​လေတဲ့…
ငါ​ကြောက်လိုက်တာ ဆိုပြီး ငို​​တော့တာပါပဲ
အဲဒီအချိန် အိမ်ကလူ​တွေ ​စျေးဆိုင်ထဲဝင်လာပြီး
ဘာဖြစ်တာလဲ ​မေး​တော့ ဖြစ်​ကြောင်းကုန်စင်​​ပြောပြီး…မီးပြန်လာမှသာ ကျွန်​တော်တို့ အိမ်​အ​ပေါ် ပြန်တက်နိုင်ကြ​ပါတော့တယ်……
ထိုညက အိပ်​ယာဝင်​တော့ …..
အိမ်​ရှေ့မှာ လူအကုန်လုံး တန်းစီ အိပ်တယ် ကျွန်​တော်လည်း ​ကြောက်တဲ့အရှိန်ရှိတာ​ကြောင့်
မ​အေး​ပေမယ့် ​စောင်ကို ခြုံထားရပါ​သေးတယ်
ဒီလိုနဲ့….တအိမ်လုံး အိပ်​နေရင်း….
ည ၁၁ ..၄၅ ​မိနစ်​လောက်မှာ ….ကျွန်​တော်ရုတ်တရက်ပြန်နိုးလာတယ်…..
ကျွန်​တော်အိပ်​ပျော်ပြီးမှ ပြန်နိုးလာရတာကို
အ​တော်မုန်း အ​တော်စိတ်ညစ်ပါတယ် ဒီ​နေ့ကပိုဆိုးပါတယ်
ကျွန်​တော့်ကြောက်စိတ်က တားမရ…​ချွေးဆိုတာ​ရေလိုကျ​နေပါ​တော့တယ်…..မျက်စိမှိတ်ထား​ပေမယ့် အိပ်မ​ပျော်​တော့ပါဘူး ​ဘေးက လူ​တွေက​တော့
တန်းစီပြီး အိပ်​မောကျ​နေကြပါ​တော့တယ်
ထိုစဥ်
​ခြေသံ ကျွန်​တော်ကြားလိုက်ရပါ​တော့တယ်​ ​နောက်​ဖေးက​နေ​လျှောက်လာတဲ့​ခြေသံပါ ထို​ခြေသံကို ကျွန်​တော် ပီပီသသ ကြား​နေရတာပါ…
ဒီလိုနဲ့…ခြေသံက
လိုက်ကာကို​ကျော်ပြီး အိမ်​ရှေ့​ရောက်လာ​တော့ ရုတ်တရက်အ​မွှေးနံ့စူးစူးတခု ရလိုက်တယ်
စံပါယ်လိုအနံ့မျိုး…..
အဲဒီ့အချိန်မှာ ကျွန်​တော်မြင်လိုက်ရတာက
​နောက်​ဖေးက​နေ ​ပြောင်းပြန်​ကြီး အိမ်​ရှေ့ကိုလျှောက်လာတဲ့ ​​
​ဒေါ်ခင်​အေး……​ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြပီး….
အိမ်​ပေါ်က​နေ ​နောက်ပြန်ကြီးဆင်းသွားပါတော့တယ်
ဘာပဲ ​ပြော​ပြောသူ​မွှေး​မွှေး ကြိုင်ကြိုင်ဖြစ်သွားတာကိုက ….ကျွန်​တော်​ကြောက်​ပေမယ့် ဝမ်းသာ​နေမိ​နေပါ​တော့တယ်
အဲ့​​နေ့ကစပြီး…သူ့ကို မ​တွေ့ရ​တော့သလို အိမ်မက်လဲမမက်​တော့ပါဘူး
ကျွန်​တော့အထင် …သူစိတ်စွဲ​နေတဲ့အရာတခု​ကြောင့် မကျွတ်မလွတ်ဖြစ်​နေတာကို အကူအညီလိုက်​တောင်းပြီး သူ့ကို​တွေ့နိုင် မြင်နိုင်တဲ့ သူကိုရှာ​နေတာပါလားလို့ကျွန်​တော်နားလည် လိုက်တယ်…
ကိုယ့်ကို​တွေ့မှ…သူ​ပြောချင်တာကို ​ပြောရပြီး
အစွဲဖြစ်​နေတဲ့အရာက​နေ
လွတ်​မြောက်သွားတယ်လို့ပဲ ထင်မိပါ​​တော့တယ်
ထိုအ​ကြောင်းအရာကလည်း ကျွန်​တော့်ဘဝရဲ့ အမှတ်တရတစ်ခုပါပဲ
ဒီအ​ကြောင်းအရာဟာ ကျွန်​တော် စာ​ရေးဆရာမဖြစ်ခင်က
​ရေးသား​ဖော်ပြခဲ့တဲ့ ကိစ္စတစ်ခုပါ အမှတ်ရစရာတစ်ခုအ​နေနဲ့
တင်ပြခြင်းဖြစ်ပါတယ်။