Unicode Version
“အောက်လမ်းဘိုးထင် နှင့် နတ်ကလိမ်”(စ/ဆုံး)
——————————————————————-
(၂၄)
◾အခန်း-၁
ပေပင်ရွာ၏ ရွာအဝင်လမ်းတွင် လူနှစ်ေယာက် လမ်း လျှောက်နေသည် ၊ သူတို့၏ ဦးခေါင်းပေါ်တွင် ဆန်ကောများကို ထပ်ပြီး ရွက်ထားကြ၏ ၊ သူတို့၏ သွားပုံလာပုံအား ကြည့်ချင်းဖြစ် မိန်းမလျာနှစ်ေယာက်ဆိုတာ သိသာလွန်းလှ၏ ၊ ထိုသူ နှစ်ေယာက်သည် ရွာအဝင်တွင် လမ်းလျှောက်နေရင်း သူတို့၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် လမ်းလျှောက်လာသော လူတေယာက်အား စကားဆိုလိုက်လေသည် ။
“ဟို အကိုကြီး ခဏ ခဏ”
“ကျုပ်ကို ခေါ်တာလား ”
“ဟုတ်တယ်လေ အကိုကြီးကို ခေါ်တာ ”
“ဟာဗျာ ခင်ဗျားတုိ့ကလည်း ကျုပ်ကအခုမှ အသက်ငယ်ငယ် ပဲ ရှိပါသေးတယ် ”
“အဲ့တာဆိုလည်း မောင်လေးပေါ့ နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ ”
“မြကြီးပါ ”
“ဘယ်သွား မလို့လဲ အခု ”
“နှစ်ကျပ်တန်ထီ သွားထိုးမလို့ လေ ”
“ထီက ဒီမှာ ထိုးလို့ ရတာ လား ”
“မရပါဘူး ရေအိုးစင်ရွာမှာတော့ ထိုးလို့ရတယ် ဂဏန်းတော့ မစုံဘူးပေါ့”
“အဲ့ဒါဆိုသာလို့ အဆင်ပြေတာပဲ ကျမတို့က ဇကော ရောင်းတယ်ဆိုပေမဲ့ နတ်ဝင်သည်တွေပါ အလုပ်လေးပါးနေလို့ ဇကော ရောင်းနေတာ ”
မြကြီးသည် သူ၏ရှေ့တွင်ရှိနေသော ဆန်ကောများ ရွက်ထားသည့်မိန်းမလျာ နှစ်ဦးအားသေချာကြည့်ကာ
“တကယ်ကော ဟုတ်လို့လား ဗျ”
“ဟုတ်တာပေါ့ရှင် ကျမတို့ ရဲ့ အာရုံထဲမှာ ဒီရွာကလူတွေ သိန်းထီ သောင်းထီးတွေ ပေါက်မယ်လို့
အာရုံရနေလို့လာခဲ့တာ ”
“ဟုတ်ပါတယ်ရှင် ရှင်တို့တွေ ဘာမှနစ်နာ စရာမရှိပါဘူး”
မြကြီးသည် ပင်ကိုယ် စိတ်ရင်းမှ အားနား သဘောကောင်း ဖြစ်သည့်အေလျာက် နတ်ဝင်သည်ဟုပြောသော ဆန်ကောသည် မိန်းမလျာ နှစ်ဦးအား သူ၏ အိမ်သို့ ခေါ်သွားပါလေတော့သည် ။
◾အခန်း-၂
မောင်ဘိုးထင်တို့သည် ချောင်းေဘးလယ်ကွက် များဘက်သို့ လောက်စလုံး လုံးရန်အလိုငှာ ရွှံသွားခွားနေကြသည် ထို့ေနာက် မောင်ဘိုးထင်သည် ၊ သာအေး ၊ ပေတူးနှင့် ကျန်သော ကောင်လေးများအား စကားဆိုလေသည်
“ဟေ့ကောင်တွင် မင်းတို့ ဦးပွကြီးကို သိတယ် မဟုတ်လား ”
“အေးသိတယ်လေ ”
“ငါ့ကို ဦးပွကြီးက မှာထားတယ် တို့ရွာကို လူလိမ်တွေ လာလိမ့်မယ်တဲ့ကွ အဲ့တာ သတိထားရမယ် ”
“အေးဟုတ်လား ဒါနဲ့ ကိုဖိုးထွေး နဲ့ ကိုသာရကို လည်း မတွေ့တွ့ဘူး”
“ဘယ်တွေ့မှာလဲ အဲ့လူတွေက အလုပ်တအား လုပ်နေကြတာ အခုဆို သူတို့ အကွက်တွေထဲက ကြံခင်းေတွကို သူ့ အခင်းကောင်းတယ် ငါ့အခင်းကောင်းတယ် နဲ့ ပြိုင်နေကြတယ် ဆိုပဲ ”
“ဒီလူ နှစ်ေယာက်က ဒီလိုပါပဲကွာ ငါတို့ရွာကို လူလိမ် တွေ မဝင်ဖို့ သတိေတာ့ထားရမယ် ဟေ့ ”
မောင်ဘိုးထင်သည် သူ့အား ဦးပွကြီးမှာထားသော လူလိမ်လာမည်ဆိုသော အကြောင်းကို သူငယ်ချင်းများနှင့် ပြောရင်း လက်ကွက်ထဲရှိ ရွှံ့များအားခွာနေကြပါလေတော့သည် ။
◾အခန်း-၃
ကိုမြကြီ အိမ်တွင် ဆန်ကောရောင်းသော မိန်းမလျာ နှစ်ယောက်သည် ၊ အိမ်ရှေ့ခန်း တွင်ထိုင်နေလေ၏၊ သူ၏ ရှေ့တွင်ေတာ့ မြကြီးအပါအဝင် တခြားေပပင်ရွာသူရွာသားများ မြကြီးအမ်ပေါ် အပြည့်ဖြစ်သည် ၊ ဖိုးထွေး နှင့် သာရသည်လည်း နတ်ဝင်သည်ဟုသိထားသော မိန်းမလျာ နှစ်ေယာက်၏ ဘေးတွင် လက်အုပ်လေးများချီနေကြသည် ၊ ပေပင်ရွာသို့ ဆန်ကောလာရောင်းသော မိန်းမလျာနှစ်ဦးသည် ယခုတော့ ကိုမြကြီး၏ အိမ်တွင်တော့ နတ်ကတော် များဖြစ်နေပြီဖြစ်သည် ၊
“သာတော်လေးက ဘာများအလိုရှိလို့လဲ ကွဲ့ ”
“သာတော်လေးရဲ့ ယာခင်းတွေ အထွက် တိုးအောင် စောင့်ရှောက်ပေးပါ ”
“အေးအေး ငါစောင့်ရှောက်မယ် ”
“သူ့အကွက် တွေကို ကြည့် စောင့်ရှောက်မနေပါနဲ့ ကျုပါ အယ် ဟုတ်ပါဘူး သားတော်လေး ရဲ့ ကြံခင်း ပဲခင်း စပါးခင်းတွေကို အရင်ကထက် နှစ်ဆ အထွက်တိုးအောင် မ စပေးပါ ”
သာရ နှင့် ဖိုးထွေးသည် နတ်ကတောကြီး၏ တဖက်တချက်တွင် ထိုင်ပြီး အပြိုင်အဆိုင် မ ဖို့တောင်းဆိုနေလေသည် ၊။ နတ်ကတော် မိန်းမလျာ ကြီးသည် သူ၏လက်ဖြစ် လက်အုပ် ချီလျက် သူ၏ နဖူးကို တဆက်ဆက် ထုရင်း
“ဟေ့ ငါ့ကို ဖယောင်းတိုင် ရှိရင် ဆက်စမး် ”
“ဖယောင်းတိုင်က ရှားတယ် သာတော်တို့ ဆီမှာက ရေနံဆီမီးခွက်ပဲ ရှိတာ ”
“ရှာပေစစမ်း ဟဲ့ ငါ့အစွမ်း နင်တို့ကို ပြမယ် ”
နတ်ကတော်၏ စကားကြောင့် ကိုမြကြီးသည် ခေါင်းကို ကုတ်နေစဉ် ၊ရွာလူကြီး၏ ကတော် မှ ကိုမြကြီးအာ စကား တိုးတိုးဆိုလာသည်
“မြကြီး ငါ့အိမ်ကို အခုသွား အိမ်မှာ ဖေယာင်းတိုင် နှစ်ထုပ်ရှိတယ် ယူခဲ့ ကြားလား ”
“ဟုတ်ကဲပါ ကျုပ်သွားယူလိုက်မယ် ”
မြကြီးသည် နတ်ကတော်၏ ပရိတ်သတ်ထဲမှ ရွာလူကြီးကတော် ခိုင်းစေမှုဖြစ် ဖေယာင်းတိုင် သွားယူနေသည် ၊ မကြာသောအချိန်တွင် ဖယောင်းတိုင်ထုပ်အား လက်ကကိုင်ပြီး မြကြီးအိမ်ပြန်ရေေရာက်လာကာ နတ်ကတော် နှစ်ေယာက် အနက် ဝင်ပူးသူဘေးတွင် ထိုင်ကာ တဘက်လေးဖြစ် ယပ်ခပ်ပေးနေသော မိန်းလျာအားပေးလိုက်လေသည် ၊ ထိုအခါ ထိုမိန်းမလျာသည် မြကြီးပေးသော ဖယောင်းတိုင်ကိုယူပြီး တထုပ်လုံးကို ဆုပ်ပြီးကိုင်လိုက်ကည သစ်သား မီးခြစ်လေးဖြစ် မီးထွန်းညှိလိုပ်ပြီး ဝင်ပူးနေသည့် နတ်ကတော် မိန်းမလျားအား လက်နှစ်ဘက်ဖြစ် ရိုရိုသေသေပေးလေသည်
“မီးတော် ရပါပြီ မယ်တော်ကြီး “,
“အေးအေး ပေးစမ်း ကွယ် ”
ဝင်ပူးသည့်ပုံစံ ဖြစ်နေသော နတ်ကတော် မိန်းမချာသည် သူနှင့် အတူတူပါသော အဖော်မှ ပြင်ဆင်ပေးထားသည် ဖေယာင်းတိုင်များကိုယူလိုက်ခေသည် ၊ ထို့နောက် ဖယောင်းတိုင်မှ မီးတောက်များကို ပါးစပ် ထဲ ထည့်ပြလိုက်ကာ စားသည့်ပုံစံလုပ်ပြနေေသာအခါ မြကြီးကြီး အပါအဝင် အိမ်ပေါ်ရှိ ပေပင် ရွာသူရွာသားများအတော်ကို အံဩနေကြသည် ၊ ထို့ေနာက် နတ်ကတော် ယသည် ဖယောင်းတိုင်များကို စုကိုင်းပြီး သူ၏ လက်ပေါ်သို့ ဖေယာင်းစက်များ ချပြလိုက်ပြန်သည် ၊ ဤအခါတွင်ေတာ့ ပေပင်သားအချို့ အတော်ကို အံ့ချီး မကုန် ဖြစ်ကာ လက်အုပ် တချီချီ ဖြစ်ကုန်တော့ သည် ၊ ထို့နောက် နတ်ကတော်သည် တုံယင်နေေသာဟန်ဖြစ် စကား ဆိုလာသည်
“သားတော်တို့ သမီးတော်တို့ ငါဒီကို ဘာလို့လာတယ် ဆိုတာ နင်တို့ သိရဲ့လား “,
“မသိပါဘူး မယ်တော်ကြီး ”
“အေး ငါကနင်တို့ ရွာသားတွေကို မ မလို့ လာတာဟေ့ ကြားလား ”
“ကျေးဇူးကြီးလှ ကြောင်းပါ မယ်တော်ကြီး”
“အေး နင်တို့ကို ငါထီပေါက်မဲ့ ဂဏန်းပေးမယ်ဟဲ့ လိုက်မှတ်ကြ ဘယ်ဂဏန်က ဘာဆုပေါက်မယ်ဆိုတာတော့ ငါမသိဘူး နင်တို့ထိုက် နဲ့ နင်တို့ကံ ပေါ့ ”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ ‘
“ကဲ လိုက်မှတ်ကြပေတော့ ဟဲ့ ”
နတ်ကေတာ်သည် တုံယင်သော လေသံဖြစ် ဂဏန်ူများကို ပေးလေသည် ၊ ကိုမြကြီးသည် သားတော်လေး သားတော် လေး နှင့် သူ့ကိုသူ နာမ်စားသုံးကာ နတ်ကတော် မိန်းမလျာကြီးနှစ်ေယာက်အား အတ်ောကို ယုံကြည်လေးစား နေလေသည် ၊ ကိုမြကြီးနည်းတူဖိုးထွေး နှင့် သာရသည်လညး် အတော်ကို ယုံကြည်နေလေ၏၊ ထို့ေနာက် ကိုမြကြီးသည် နတ်ကတော်ပေးသော ဂဏန်းများကို ရေးမှတ်ပြီးချိန် နတ်ကတော်ကြီးသည် သူ၏နဖူးအား လက်အုပ်ချီထားသောလက်ဖြစ် တဆက်ဆက် ရိုက်ကာ လဲကြသွားပါလေတော့သည် ။
◾အခန်း-၄
ဆန်ကောရောင်းသော မိန်းမလျာကြီး နှစ်ေယာက်သည် အခုတော့ ကိုမြကြီးအိမ်တွင် စားကောင်းသောက်ဖွယ်များဖြစ် အတော်ကို ဟန်ကြနေလေသည် ၊ နတ်ဝင်သည့် နတ်ကတော်ကြီးသည် ၊ ပေပင်ရွာသားများဘက် လှည့်ကာ
“အစောက မယ်တော်ကြီးက ဘာပြောသွားသေးလဲ ”
“ဟို ဟို ဆရာကြီး အယ် ဆရာမကြီး ပဲပြောတာလေ မသိဘူးလား”
“ကျမ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးလေ မယ်တော်ကြီး ပြောသွားတာလေ ”
“ဟုတ်လား ကျုပ်တို့ကို ထီဂဏန်းတွေ ပေးသွားတယ် ဗျ ”
“အဲ့တာဆို ထိုးသာထိုးကြ ပေါက်ဖို့ သေချာတယ် မယ်တော်ကြီးက အဲ့လို ထီဂဏန်းတွေ ဘာတွေ မပေးတက်ဘူး ကျမ အထင် ပေပင်ရွာသားတွေကို မ ချင်နေတာ ထင်တယ် ”
နတ်ကတော်သည် သူ၏ သွားများပေါ်အောင် ရယ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်ကာ မျက်လုံးမှလည်း မြကြီး အိမ်ေပါ်ရှိလူများကို ဝေ့ ကြည့်နေေသးသည် ၊ ထို့နောက် သူ၏ အဖော် မိန်းမလျာကြီးကို ကြည့်ကာ မသိမသာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည် ၊ နတ်ကတော်ကြီးမှ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သော အခါ အဖော် ပါသော မိန်းမလျာကြီးသည် ၊ ပေပင်သားများကို ကြည့်ကာ စကားဆိုလေသည်
“ရှင်တို့တွေ ကံထူးတာပဲ ရှင်တို့တွေ သူဌေးဖြစ်ရင် ကျမတို့ကို မမေ့ရဘူးနော် ကျမ ကျိမ်ရဲတယ် ရှင်တုို့ ထီပေါက်ကို ပေါက်မှ ထီမပေါက်ခဲ့ရင် ကျမတို့နှစ်ေယာက် ကလေးကန့်လန့်မွေးပြီး အေသဆိုးနဲ့ သေ ပါစေတော်”
ပေပင်ရွာသားများသည် ထီပေါက်မည်မှ သေချာသည်ဟုပြောကာ ကျိန်ပါကျိန် ပြနေသောကြောင့် သူတို့ ထီပေါက်ေတာ့မည်ဟု အတော်ကို ယုံကြည်နေကြကာ ၊ မိန်းမလျာကြီးမှ ကေလးကန့်လန့် မွေးပါစေဆိုသော ကျိန်ဆိုမှု့ကြီးကို ပင်သတိမပြု လောဘဇောတက်၍သာ နေကြပါလေတော့သည် ။
◾အခန်း-၅
မောင်ဘိုးထင်သည် ရွှံ့ခွာ၍ အိမ်ပြန်ရောက်ချိန် ဦးအုန်းသည် အိမ်မှာ ရှိမနေပါ ဘေးရွာများမှ သူ့အား လာပင့်သောကြောင့် လိုက်သွားချင်းဖြစ်သည်၊ မောင်ဘိုးထင်လည်း ခွာလာသော ရွှံ့များကို ထုပြီး အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်တွင် လောက်စလုံး တစ် နေလေသည် ၊ အချိန် အတန်ကြာသော အခါ မောင်ဘိုးထင်ဆီသို့ ပေတးနှင့် သာအေစ။ရောက်လာပြီး လောက်စလုံး လုံးကူ ရင်း စကားဆိုလေသည်
။
“ဘိုးထင် မင်းသတင်းကြားပြီးလား ”
“ဘာလဲကွ ပေတူးပြောဦး ”
“ဘာရမှယလဲ ကွာ တို့ရွာက ကိုမြကြီးပေါ့ ဆန်ကောရောင်းတဲ့ မိန်းမလျာ ကြီးနှစ်ေယာက်ကို အိမ်ကို ခေါ်ပြီး နတ်ေမးနေတယ်တဲ့ကွ ကိုဖိုးထွေး နဲ့ ကိုသာရ တောင်ပါသေးဆိုပဲ ”
“ဟုတ်တယ် ဘိုးထင်ရေ ကိုသာရ နှင့် ကိုဖိုးထွေးတင်မကဘူး သူတို့ အမေတွေတောင် ပါသေးဗျာ ကိုမြကြီး အိမ်နားက ငါဖြတ်လာတော့ လူတွေ တေယ်တော် များဟေ့ ဆန်တွေကို ခွဲတောင်းတွေနဲ့ ထည့်ပြီး သယ်သွားကြတာ တွေ့တယ် ”
“ဘာေပြာတယ် ဆန်တွေပါ သယ်သွားဝာယ် ဟုတ်လား ”
“ဟုတ်တယ်လေ နတ်ကေတာ်ကို ပေးမလို့ ထင်တယ် “,
“ဟေ့ကောင်တွေ ဦးပွကြီးပြောတဲ့ လူလိမ်းဆိုတာ အဲ့ မိန်းမလျာကြီးတွေများ ဖြစ်နေမလား”
“မသိပါဘူးကွာ ဒါနဲ့ ငါတို့ သွားကြည့်ရင်ကော ”
“သွားရမှာပေါ့ကွာ ကဲလာ ငါတို့ ကိုမြကြီးအိမ်သွားကြစို့ဟေ့”
ဤသို့ဖြစ် မောင်ဘိုးထင်တို့သည် မြကြီး၏ အိမ်သို့ သွားလိုက်ကြပါလေတော့သည် ။
◾အခန်း-၆
မြကြီး၏ အိမ်တွင်တော့ ပေပင်သားများ ပြန်လိုက်သွားလိုက်နှင့် အတော်ကို စည်ကားနေပေသည် ၊ မြကြီး၏ လှည်းပေါ်တွင်လည်း ဆန်အိတ်များ အတော်ပင်များနေပြီဖြစ်သည်၊ ပေပင်သားများသည် ထီပေါက်မည်ဟု သချာပြောနေသော နတ်ကတော် နှစ်ယောက်အား ကျေးဇူး တုန့်ပြန်သည်ဆိုကာ ဆန်များကို ပေးနေကြချင်းဖြစ်သည် ၊ တချို့ ငွေရေးကြေးရေး တက်နိုင်သူများသည် ၊ ငွေများပေးနေကြေသးသည် ၊ ထိုအထဲ မြကြီး ၊ ဖိုးထွေးနှင့် သာရသည်က အကဲဆုံးဖြစ်သည် ဆန်ကောရောင်းရန်လာသော မိန်းမလျာ နှစ်ယောက်အား သူတို့သည် မယ်တော်ကြီး သာတော်လေး နှင့် အတော်ကို ပနာသင့်နေကြသည် ၊ ရွာထဲမှ လူများသည် တိုးတိုးပြီး ကိုမြကြီး ရေးမှတ်ထားေသာ ထီဂဏန်းများကို ကူယူလိုက်ကြပြီး ရေအိုးစဉ်ရွာသို့ ထီသွားထိုးနေကြသည် ၊ ထီဝါသနာ အိုး မြကြီးသည် မြို့အထိ တက်၍ ထီထိုးမည်ဟု စိတ်ထဲ တေးထားကာ သူ၏ အိမ်ပေါ်တွင် ရှိသော ရွာလူကြီးကတော် အနားကပ်လို့ တိုးတိုး စကားဆိုလိုက်သည်
“အရီး ကျုပ်ကို ငွေးလေးကြေးလေး ချေးစမ်းပါ”
“ဟဲ့ မြကြီး နင်လည်း အဆင်ပြေနေတာပဲ ဘာအတွတ် လိုလို့လဲ ”
“ကျုပ် ထီကို မြို့တက်ထိုးမယ် ဗျာ ”
“မြို့တက်ရင် သုံးရက်လောက် ကြာမှာနော် ထီထွက်ဖို့က ဘယ်လောက် လိုသေးလဲ ”
“အင်း ဒီနေ့ လပြည်ကျော် ၁၀ရက် ဆိုတော့ လိုသေးတယ် အရီး ပေးစပ်းပါဗျာ ကျုပ် ရွာနားက လယ်ကို အပေါင်ထားမယ် ”
“ကဲ နင်က ဘယ်လောက် လိုတာ လဲ ”
“နှစ်ရာ လောက်လိုချင်တယ် ဗျာ ”
“နှစ်ရာ မများဘူး လား ဘာလုပ်ဖို့လဲ ”
“ထီးထိုးမှာလေ ဗျာ ”
“ဟဲ့ ထီ တေစာင်မှ နှစ်ကျပ် မဟုတ်လား ”
“ဟုတ်တယ်လေ မယ်တော်ကြီးရေးပေးထားတာ ဂဏန်းတွေ အရဆို နှစ်ရာ ဖို့လောက် ရှိမယ် ဗျ ”
“ပေးစမ်းပါဦး ကြည့်ရအောင် ”
ရွာလူကြီး ကတော်သည် မြကြီး၏ စာအုပ်ထဲ ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဂဏန်တွဲများသည် အတော်ကို အများသားဖြစ်သည် ၊
“နှစ်ရာ ဖိုး မများဘူးလား ဟဲ့ ”
“အော် အရီးရယ် သိန်းချီရမှာ ဒီလောက် လေးတော့ ရင်းရမှာပေါ့ဗျ တခြားသူတွေက သူတို့ ကြိုက် တဲ့ ဂဏန်ပဲ ရွေးထိုးတာ ကျုပ်ကတော့ မယ်တော်ကြီး ပြောတဲ့ ဂဏန်း အကုန်ထိုးမှာ ”
မြကြီးသည် ရွာလူကြီး ကတော်အား စကားတိုးတိုး နှင့် ပြော နေစဉ် အိမ်ပေါ်သို့ မောင်ဘိုးထင်တို့ ရောက်လာလေသည် ၊ အိမ်ပေါ်သို့ ရောက်သည် နှင့် မောင်ဘိုးထင် တို့ သည် ဖိုးထွေး နှင့် သာရ အနားကို ကပ်သွားလိုက်ကြပြီး
“ကိုဖိုးထွေး ဘာလုပ်နေတာလဲ ”
“မယ်တော် ကြီးကို ဖူးနေတာလေ ကွာ ”
“ဘာ်မှာတုန်းဗျ မယ်တော် ကြီး ”
“ဟ မင်းရှေ့က ဆေးပေါ်လိပ် သောက်နေတဲ့ သူလေကွာ ”
“အဲ့တာ မိန်းမလျာကြီးလေဗျာ ဘယ်မှာလဲ မယ်တော် ကြီး ”
ဖိုးထွေးသည် မောင်ဘိုးထင်၏ စကားကြောင့် မိန်းမလျာ နတ်ကတော်ကြီးအား အားတုန့် အားနာ ဖြစ်ဟန် နှင့် မောင်ဘိုးထင်ကို မျက်လုံးမှိတ်ပြပြီး သတိပေးနေလေသည် ။
“ဟေ့ကောင် တိုးတိုးပြောဟ အဲ့တာ နတ်ဝင်သည် သူ့ကိုမယ်တော် ကြီး ဝင်ဝင် ပူးပြီး တို့ကို မစ မယ်လို့ပြောသွားတယ် ”
“ဘယ်သူပြောတာလဲ ”
“မယ်တော်ကြီး ပြောတာလေ ”
“မယ်တော်ကြီးက ဘယ်မှာ လဲ ”
“ဟိုမှာ လေကွာ ”
“အဲ့တာ မိန်းမလျာကြီး ကို ”
“ဟာ အဲ့တာ မယ်တော်ကြီး ဝင်ပူးပြီးပြောတာ ”
“ဒါပေမဲ့ သူပါးစပ်ကပဲ ထွက်တာ မဟုတ်လား ”
“အေးဟုတ်တယ်လေ ”
“အဲ့တော့သူပြောတာပေါ့ ဗျ”
ဖိုးထွေးခေါင်းကို ကုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းသာ ညိတ်လိုက်ရသည်၊ ထို့ေနာက် မောင်ဘိုးထင်သည် ၊ ဆန်ကောရောင်းသော နတ်ကတော် ကြီး နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ကာ
“ဦးလေးတို့ ”
“ဘာပြောတယ် ဒီကလေး သေချားကြည့်စမ်း တို့က ဦးလေးဖြစ်မလား”
“အဲ့တာဆိုလည်း ဆန်ကောသည် ကြီးတွေ ”
“ဟယ် ဒီကလေးက ဘယ်ကလေးလဲ မယ်တော်ကြီးရဲ့ သမီးတော်ကို မလေး မစားလုပ်နေတယ် ”
“နေ စမ်းပါ ဦးဗျ မယ်တော်ကြီးဆိုတာ ဘယ်သူကို ပြောတာလဲ ”
“မယ်တော်ကြီး ဆိုမှတော့ မယ်တော်ကြီးပေါ့ ကောင်လေးရယ် ”
“,မဟုတ်သေးပါဘူး မယ်တော်ကြီးက နာမည်ရှိရ မှာ မဟုတ်လား ”
“နင်လို ကကေလးကို ငါတို့ မယ်တော်ကြီးက နာမည်ပြောမယ် ထင်လား ”
ထို့နောက် ဆန်ကောလာရောင်းရာမှ နတ်ကတော် ဖြစ်သွားသောမိန်းမလျာကြီးသည် အိမ်ပေါ်မှ လူများကို သေချာကြည့်ကာ
“ဟေ့ ဒီလေးတွေက ငါတို့ကို မလေးမခန့် လုပ်ချင်တဲ့ သဘောရှိတယ်နော် တော်ကြာ မယ်တော်ကြီးက သူရဲ့ သမီးတော် လေးတွေကို မလေး မခန့် လုပ်ရမလား လို့ ဆိုပြီး မ ချင် တာတောင် မ မပဲ ဖြစ်သွားဦးမယ် ”
မိန်းမလျာကြီး၏ စကားဆုံးသော အခါ ပေပင်ရွာသား အပေါင်းတို့သည် မောင်ဘိုးထင်တို့အား စူးစိုက် ကြည့်လာကြသည် ၊ ထို အထဲတွင် ဖိုးထွေး နှင့် သာရပါ ပါလေသည် ၊ ထို့ေနာက် မြကြီး သည်မောင်ဘိုးထင်တို့ကို ကြည့်ကာ
“ဟေ့ကောင် တွေ အိမ်ပေါ်က ဆင်းကြတော့ တော် ကြာ မယ်တော်ကြီး က စိတ်ဆိုးပြီး ငါတို့ကို မ မစပဲ နေဦးမယ် ”
“ဟ ကို ကိုမြကြီး သေချာလည်းတွေးပါ ဦး သူတုိ့က ဘယ်လိုများ မ မှာတဲ့လဲ “,
“ငါတို့ကို ထီ ဂဏန်း ပေးထားတာ ကွ”
“ဟို ဆန်တွေ ငွေတွေက ဘာလုပ်တာ လဲ ”
“မယ်တော် ကြီး ရဲ့ နတ်ဝင်သည်တွေ အတွက် ငါတို့က ကျေးဇူး တုန့်ပြန် ထားတာ ”
“သူတို့က တောင်းတာ လား “,
မောင်ဘိုးထင်၏ အမေးကို မြကြီး ခေါင်းညိတိ ပြလိုက်သောအခါ ၊ ပေတူး ,သာအေး နှင့် မောင်ဘိုးထင် တို့ ဟားတိုက် ရယ် မောနေလေရာ နတ်ကတော် မိန်းမလျာကြီး နှစ်ေယာက်ကို ယုံကြည်သော ပေပင်သားများ ကြောင်ငေးကာ ကြည့်နေလေသည် ၊ ထို့ေနာက် မောင်ဘိုးထင် မှ စကားဆက် လာလေသည်
“ပေပင်သားတွေ လည် လှ လည်လှ နဲ့ ဆန်ကော ရောင်းတဲ့ မိန်းမလျာ ကြီးတွေ ထီ ဂဏန်းပေးတာ ကို ယုံနေသေးတယ် သူတို့သာ တကယ် ထီပေါက်ဂဏနး် ရရင် ခင်ဗျားတို့ကို ပြောဖို့ နေနေသာသာ ဆန်ကောတောင် ရောင်းနေမှာ မဟုတ်ဘူး သူ့တိုင်းသူ ထိုးမှာပေါ့ ‘
မောင်ဘိုးထင် မှ ထိုသို့ပြောသော အခါ မိန်းမလျာကြီး။နှစ်ေယာက်သည် စိတ်ဆိုးဒေါသ ဖြစ်ကာ မောင်ဘိုးထင်ကို ကြည့်ပြီး စကားဆိုလေသည်
“ဟဲ့ကောင်လေး တို့က အတ္တသမား မဟုတ်ဘူးဟဲ့ ခုနှစ်ရက် သားသမီးတွေကို ချမ်းသာ စေချင်တဲ့ စိတ်ကြောင့် ဟဲ့ သိလား ”
“အဲ့တာ ဆို ငွေနဲ့ ဆန် တွေ ဘာလို့ ယူလဲ “,
“ဟဲ့ သဒ္ဒါရင် အဆိပ်တောင် ရေအမှတ် နဲ့ သောက်ရတယ် ဟဲ့ သိရဲ့လား ငါတို့က သူတို့တွေ သဒ္ဒါတရားကို မဖျက်ဆီးချင်လို့ ယူတာ ”
ယခု မချိန်တွင်ေတာ့ မောင်ဘိုးထင်တို့ ခံလိုက်ရပြီဖြစ်သည် အရပ်တကာလှည့်ပြီး ဆန်ကောရောင်းကာ နတ်ကေတာ် လုပ်နေသော မိန်းမလျာကြီးသည် အတော်ကို စကားတက်ပေသည် ၊ မောင်ဘိုးထင်တို့ စကားအား ပေပင်သားများ အယုံ အကြည် မရှိ နတ်ကတော် မိန်းမလျာ ကြီးများ၏ စကားကိုသာ ပေပင်သားများ ယုံကြည်နေလေသည် ၊ မောင်ဘိုးထင်တို့ ပြောသည်ကို တူးတူးခါးခါး ငြင်းနသော ရွာသူရွာသားများကို ကြည့်ကာ နတ်ကတော် မိန်းမလျာ ကြီး နှစ်ေယာက်သည် အောင်နိုင်သူများ ပမာ မျက်နှာကို ဝံ့ချီလို့နေလေသည် ၊ မောင်ဘိုးထင်တို့ သည် ဆန်ကောရောင်းသော နတ်ကတော် ကြီးနှစ်ယောက်မှာ လူလိမ်းများသာ ဖြစ်နိုင်ကြောင်း ကို ပြောပြပေမဲ့ နောက်ဆုံး မည်သူမှ လက် မခံသည် အတွင် စိတ် လျှော့လို့ သာ မြကြီး အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပကြလေတော့သည် ၊ မောင်ဘိုးထင်တို့ အိမ်ပေါ်မှဆင်းသွားသောအခါ နတ်ကတော် မိန်းမလျာကြီး နှစ်ေယာက်သည် သူတို့၏ အသံကို မြှင့်ကာ
“အဖျက်ကလေးတွေကတော့ နည်းနည်းတော့ ရှိတာပေါ့ ဘာမှ မပူ နဲ့ သားတော် သမီးတော် တို့ ညည်းတို့ကို မယ်တော် မ မယ်ကွဲ့ ”
“,ကျေးဇူးကြီး လှပါတယ် မယ်တော် သာတော်လေးေလ မယ်တော်ရဲ့ သမီးတော် နှစ်ယောက်ကို သာတော်ရဲ့ နွားလှည်းတော်နဲ့ လိုက်ပို့မယ် နော် ”
“ကောင်းပေစွ သာတော် မယ်တော် ပေးတဲ့ ဂဏန်းတွေကို ထိုးကွဲ့ ကြားလား ”
“စိတ်ချမယ်တော် သားတော် အကုန် ပတ်ထိုးမှာပါ”
မယ်တော် ဝင်ပူးသည်ဟုပြောသော ဆန်ကောသည် မိန်းမလျာကြီးသည် မြကြီး၏ အားပါသော စကားကြောင့် မှေးနေသောမျက်လုံးလေးများပင် ပြူးထွက် သွားရပါလေေတာ့သည် ။
◾အခန်း-၇
မြကြီးသည် သူ၏လယ်ကို ပေါင်ကာ ရွာလူကီ့း ကတော် ဆီမှ ငွေများယူလာလေသည်၊ ထို့ေနာက် သူ၏ လှည်းဖြစ် နတ်ကတော်ကြီးများအား ရွာသူရွာသားများမှ ပေးလိုက်သော ဆန်အိတ်များကို တင်ပြီးနောက် ဆကောသည် နတ်ကတော် မိန်းမလျာ နှစ်ေယာက် နှင့် အတူ ရွာမှ ထွက်သွားလေသည် ၊ ရွာသားများသည်လည်း နတ်ကတော်ကြီး၏ လှည်းနောက်မှ စုရုံးပြီး လမ်းလျှောက်လိုက်ေနကြကာ နောင်များ ရွာသို့ ဝင်ခဲ့ဖို့ မှာကြားနေေလသည် ဟိတ်ဟန်ကောင်းသော မိန်းမလျာကြီးနှစ်ေယာက်သည် တည်ငြိမ်သော မျက်နှာ အနေထားနှင့်
“,မယ်တော်က တာဝန်ပေးရင်တော့ ကျမတို့ လာရမပေါ့ အခုတော့ တခြား ရွာက ခုနှစ်ရက်သား သမီးတွေကို မ စ ဖို့ သွားလိုက်ပါဦးမယ် ”
ပေပင်ရွာသားများသည် တဖြည်းဖြည်း ဝေးသွားသော မြကြီး ၏ လှည်းပေါ်မှ ဆန်ကောသည် မိန်စမလျာကြီး နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ကာ ချီးမွန်း ခန်း ဖွင့်နေကြပါသေး၏
“မယ်တော် ရဲ့ သမီးတော် နှစ်ယောက်က အတော်ကို တည်ကြည်တာပဲ တို့ရွာတင် မဟုတ်ဘူး တခြားရွာတွေပါ မ ဦးမတဲ့တော်”
“ဟုတ်ပ ကိုမြကြီးကို ကျေးဇူးတင်ရမယ် သူခေါ်လာလို့ တို့တွေ မယ်တော် သမီး နှစ်ေယာက် နဲ့တွေ့ရတာ ”
“ဟုတ်ပ တော် တို့တွေ ထီပေါက်ရင်တော့ ကိုမြကြီးကို ပေးရမယ် ”
“,အမယ် တို့ပေါက်မှာက ဘာဆု လည်း မသိပါဘူးနော် ကိုမြကြီးက လယ်ပေါင်ပြီး မယ်တော် ပေးတဲ့ ဂဏန်း အကုန် ထိုးတာ ဆိုေတာ့ သူက သိန်းဆုကြီးပေါက် မှာ သေချာတယ် တော့ ”
“အေး အဲ့တာလည်း ဟုတ်တာပဲတော် ဟိုကောင် သာရ နဲ့ ဖိုးထွေးက တော့ ဟိုမှာ ကြည့် ထန်းတော သွားတော့မဲ့ ပုံပဲ ”
“သွားမပေါ့လေ သူတို့ လယ်ေတွ ယာတွေကို မယ်တော်က မ မှာ ဆိုေတာ့ သူတို့ အလုပ် ဘယ်လုပ်စရာလို တော့မလဲ ”
ဤသို့ ဖြစ် ပေပင်သားများသည် စကားတပြောပြော နှင့် ရွာထဲသို့ ပြန်ဝင်လာကြပါလေတော့သည် ။
◾အခန်း-၈
ရက်များကုန်လွန်သွားကာ ထီထွက်မည့်ရက်သို့ရောက်ပြီ ဖြစ်သည် ၊ ထီပေါက်သီး ဂဏန်းများအား မြကြီးသည် မြို့သို့သွားကာ ကူးနေပြီဖြစ်သည် ၊ ရွာတွင်တော့ ထီပေါက်မည်ဟု ယုံကြည်နေသော ရွာသားများသည်း တချို့ဆို နွားပင် သွားမကျောင်းတော့ပဲ မောင်ဘိုးထင်တို့အားပေါက်ဈေးထက်နှစ်ဆ ပိုပေးကာ နွားများသွားကျောင်းခိုင်းထားကြသည် ၊ ဖိုးထွေး နှင့် သာရသည်လည်း ထန်းတောထဲမှာပဲ အချိန်ကုန်ပြီး သူတို့၏ လယ်ကွက် ယာကွက် များဆီသို့ မသွား၍ သူတို့ ၏ အဘ များသည် သာ အကွက် ထဲ သွားနေရလေသည် ၊ သူတို့နှစ်ယောက်အား ငေါက်ငမ်း မည်ပြုသောအခါ မယ်တော်ကို ယုံကြည်နေသော သာရ အမေ နှင့် ဖိူထွေး အမေသည် သူတို့၏ သားများကို ကာကွယ်ပေးထားလေရာ ရွာလူကြီး နှင့် သာရ အဘတို့သည် ထမင်းငတ်မည်ဆိုသော ကြောင့် သာရ နှင့် ဖိုးထွေးအား အပစား ပေးထားချင်းဖြစ်သည် ။ ဤသို့ ဖြစ် မြို့သို့ သွားပြီး ထီပေါက် ဂဏန်း သွားယူသော မြကြီးသည် ပေပင်ရွာအဝင်သို့ ပြန်ရောက်လာပြီဖြစ်သည် ၊ သူရောက်သည် နှင့် သူ့အား အသင့် စောင့်ဆိုင်းနေကြသော ပေပင်ရွာမှာ နတ်ကတော် ဆန်ကောသည် အားယုံကြည်သူများသည် လမး်စီး၍ စကားဆိုလေသည်
“မြကြီး သူဌေး သူဌေးမြကြီး သိန်းဆု သောင်းဆု ထောင်ဆု ရာဆု အကုန် ပေါက်ပြီလားဟ ငါတို့လည်း ဘာဆုပါလဲ တိုက်ကြည့်ပါရစေဦး ”
မြကြီးသည် မည်သည့်စကားမှ မပြော သူ၏ လွယ်အိတ်ထဲ မှ စက္ကု တထပ်ကို ရွာသားများကို ပေးကာ စိုက်စိုက် စိုက်စိုက် နှင့် ရွာထဲ ဝင်သွားပါလေတော့သည် ၊ ကျန်ခဲ့သော ရွာသားများသည် ရွာထဲသို့ပင်မဝင်နိုင် ရွာအဝင် ညောင်ပင်ရိပ်မှာပင် သူတို့၏ ထီလက်မှတ် များကို အတင်းတိုးဝေ့ကာ တိုက်ကြည့်နေကြပါနေတော့သည် ။
◾အခန်း-၉
ရွာအဝင် ညောင်ပက်အောက်တွက် မကျေမနပ်သံ ဆဲဆိုသံနှင့် ပေါက်ကွဲသံများညံစီနေလေသည်
“တောက် ဆန်တတင်း နဲ့ ထီဖိုးငါးဆယ် တပြားတောင် ပြန်မရဘူး ကုန်ပြီ ကုန်ပြီ ”
“ဟုတ်တယ် ဒီတိုင်းထိုးရင်တောင် ဂဏန်း ဒီလောက်များကြီး ထိုးတာ တယောက်ေယာက် ပေါက်ရင် ပေါက်ဦးမယ် မယ်တော် ပေးတဲ့ ဂဏန်းထိုးကာမှ တေယာက် မှ မပေါက်ကြဘူး ”
“တောက် ဆန်လည်းကုန်ပြီ နွားကျောင်းခလည်း ပေးရဦးမယ် ဘာနတ်ကတော် လည်း ဖျာသည် မှားလို့ ဆန်ကောသည် အခြောက်ကြီးတွေ ငါတို့ကို လိမ်သွားတဲ့ နတ်ကလိမ် တွေ ”
“ဟုတ်တယ် ကလိမ် ကကျစ် ကျသွားတဲ့ ဟာတွေ ဘိုးထင်တို့ ပြောတာ နားထောင် လိုက်ရင် အကောင်းသား ဘာကလေး ကန့်လန့် မွေးပြီးသေပါစေလဲ ယောက်ျား ကြီးတွေက ဘယ်က ကလေးမွေးမှာလဲ တို့ကလည်း လောဘဇောတက်နေတော့ ဘာမှ မချင့် ချိန်နိုင်ဘူး ဟိုမြကြီးကလည်း ဒါကြီးတွေကို ဘယ်က ခေါ်လာမှန်း မသိပါဘူး”
ထီအကွက် အများကြီးထိုးသည်ကို ထီးတေယာက်မှ မပေါက်သည့် အတွက် ရွာသားများ စိတ်ဆိုးဒေါသ ထွက်နေကြသည် ၊ မြကြီးသည်လည်း အိမ်ပေါ်တွင် တေယာက်တည်း ငိုယိုနေလေသည် ၊
“တောက်…သားတော်လေး သာတော်လေး နဲ့ ပြောမိတဲ့ ငါ ဒီမျက်နှာ ကြီးကို ဘယ်မှာ သွားထားရမလဲ တော်သေးတယ် ဟို နှစ်ကောင်လည်း သားတော်လေး နေလို့ အဖော်ရသွားတာ တောက် အစောင် နှစ်ရာထိုးတာ တကွက်မှ မပေါက်တဲ့ငါ ဒီတိုင်းထိုးရင်ေတာင် ေပါက်ရင် ပေါက်နေဦးမှာ ဟို ဆန်ကောသည်မတွေ ပေးခဲ့ အကွက် ထိုးလို့ ဒီလိုဖြစ်တာ တောက် ဆန်လည်းကုန် ဆီလည်းကုန် ဘိုးထင်တို့ ပြောတာ နားထောင် လိုက်ရင် အကောင်းသားကွာ “,
ပေပင်ရွာတွင်တော့ ဗျောင်းဆန်နေကြသည် ၊ ကလိမ်ကကျစ် နတ်ကတော် နှစ်ယောက် ကြောင့် အိမ်တိုင်းနီးပါး ရန်ဖြစ်စကားများနေကြသည် ၊ ေမာင်ဘိုးထင်တို့သည် နွားကျောင်းခများကို နှစ်ဆ မယူရက်တော့ပဲ ပုံမှန်သာ ယူလိုက်ကြသည် ၊ သူ၏ စိတ်ထဲ တွင်လည်း တွေးေနးမိသည် ၊ နတ်ဝင်သည်ဆိုသည်မှာ မရှိမဟုတ် ရှိသည်ဟု လက်ခံသည် အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော သူသည်ပင် ပရလောက နှင့် ဆက်ဆံေနရသော အမှောင်ပညာသည် တေယာက် မဟုတ်ပါလား ၊ ဆန်ကောေရာင်းရင်း နတ်ဝင်သည်လုပ်ကာ ဝင်သည်နတ်သည် မယ်တော်ကြီ ဟုသာ သိပြီးကျန်တာမသိ၊ ဖေယာင်းတိုင်မီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြ ဖယောင်းးစက်ကို လက်ပေါ်ချပြသည်ကို အထင်ကြီးလေးစားကာ ဆန်များ ဆီများ နှင့် ငေွများ ပေးလိုက်သည်က မနည်းမနော မြကြီး၏ နွားလှည်း တစီးတိုက် ရှိသည်မဟုတ်ပါလား ၊ ထို့ေနာက် မောင်ဘိုးထင်သည် ပေးတူး နှင့် သာအေးကိုကြည့်ကာ
။”ဟေ့ကောင်တွေ တို့ ရွာကို လိမ်သွားတဲ့ ဟို မိန်းမလျာကြီး နှစ်ယောက်ကို လိုက်ဖမ်းကြရအောင် မင်းတို့ လိုက်မလား”
“ငါလည်းပြော မလို့ လိုက်မယ်ကွာ ငါလည်း မကျေနပ်ဘူး သွားတာ ရက်နည်းနည်း ကြာနေပြီဆိုပေမဲ့ ဒီ မိန်းမလျာကြီးတွေ အဝေးကြီး တော့ရောက်မှာ မဟုတ်သေးဘူး တို့ရွာလို ရွာမျိုးတွေကို လျှောက်ပြီး ကလိမ်ကျနေဦးမှာ ”
“အေးဟုတ်တယ် အဲ့တာဆို တို့ ကိုမြကြီးဆီသွား ကြရအောင်ဟေ့ ”
ဤသို့ဖြစ် မောင်ဘိုးထင်တို့ သုံးယောက်သည် ကိုမြကြီး၏ အိမ်သို့ ခြေဦးလှည်လိုက်ကြပါလေတော့သည် ။
◾အခန်း-၁၀
“ဗျို့ ကိုမြကြီး ”
“ဗျို့ကို မြကြီး ”
“ဟေ့ကောင်တွေ အိမ်ပေါ်တက်ကြည့် ရအောင်ကွာ အိပ်များပျော်နေလား မသိဘူး”
မောင်ဘိုးထင်တို့ ကိုမြကြီး အိမ်လှေကား အရင်းတွင် ရပ်လို့ ခေါ်နေချင်းဖြစ်သည် ၊ ထို့ေနာက် ခေါ်၍ မရသည့်အဆုံး အိမ်ပေါ်သို့ တက်သွားလေသည် ၊ အိမ်ပေါ်သို့ ရောက်သောအခါ အိမ်ဦးခန်း တွင် စောင်ကို ခေါင်းမြီးခြံုအိပ်နေသော မြကြီးကို တွေ့သည့် အခါ ပေတူးသည် ခြေထောက်မှ စောင်ကို ဆွဲခွာလိုက်ကာ
“ကိုမြကြီး နေ့လယ်ကြီး ပူကပူနဲ့ ဘာလို့ စောင်ကြီး ခြုံထားရတာလဲဗျာ မပူဘူး လား ကျုပ်တို့ခေါ်တာ လည်း မထူး ဘူး အိပ်နေတာ လဲ မဟုတ်ပဲ နဲ့ဗျာ ”
ပေတူးစကားဆုံးသော အခါ မြကြီးသည် အိပ်နေရာမှ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်ကာ
” ငါ ရှက်လို့ ပါကွာ မင်းတို့ကို လည်း မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲလို့ပါ ”
“အဲ့တာတွေထား ကိုမြကြီး ဟို ဆန်ကောသည်တွေကို ဘယ်ကို ပို့ပေးလိုက်တာလဲ ”
ငါ ပို့ပေးတာက ရေအိုးစင်ရွာကိုပဲကွ ရေအိုစင် ရွာကနေ သူတို့တိုင်းသူတို့ လှည်းငှားသွားကြတာပဲ ”
“သဘောပေါက်ပြီ ရှက်မနေပါနဲ့ ဗျာ ကိုမြကြီးရဲ နတ်ကတော်တွေက ကလိမ်ကကျစ်ကျတာ တောတော် တော်လို့ပါ ”
ထို့ေနာက် မောင်ဘိုးထင်တို့သည် မြကြီးကို နုတ်ဆက်ကာ အိမ်ပေါ်မှာ ဆင်းလိုက်ပြီး သူတို့ ရှေဦးလှည့်လိုက်သည်က ဖိုးထွေး နှင့် သာရကို ဆီဖြစ်သည် ၊ သူတို့သည် ဖိုးထွေစ နှင့် သာရကို ခေါ်ပြီး နတ်ကလိမ် နှစ်ယောက်ကို လိုက်ဖမ်းကြမည် ဖြစ်ပါလေတော့သည် ။
◾အောက်လမ်းဘိုးထင် နှင် နတ်ကလိမ် သည်ကဤမျှသာ မကြာမီ အောက်လမ်းဘိုးထင် နှင့် ကိုယ်ပြုသည့်ကံ ဟု အမည်ရသော ဝတ္ထုဇတ်လမ်းလေးအား တင်ဆက်ပေးပါမည်။
📝မောင်တင်ဆန်း
#mgtinsan
Zawgyi Version
“ေအာက္လမ္းဘိုးထင္ ႏွင့္ နတ္ကလိမ္”(စ/ဆုံး)
——————————————————————-
(၂၄)
◾အခန္း-၁
ေပပင္႐ြာ၏ ႐ြာအဝင္လမ္းတြင္ လူႏွစ္ေယာက္ လမ္း ေလွ်ာက္ေနသည္ ၊ သူတို႔၏ ဦးေခါင္းေပၚတြင္ ဆန္ေကာမ်ားကို ထပ္ၿပီး ႐ြက္ထားၾက၏ ၊ သူတို႔၏ သြားပုံလာပုံအား ၾကည့္ခ်င္းျဖစ္ မိန္းမလ်ာႏွစ္ေယာက္ဆိုတာ သိသာလြန္းလွ၏ ၊ ထိုသူ ႏွစ္ေယာက္သည္ ႐ြာအဝင္တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း သူတို႔၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ လမ္းေလွ်ာက္လာေသာ လူတေယာက္အား စကားဆိုလိုက္ေလသည္ ။
“ဟို အကိုႀကီး ခဏ ခဏ”
“က်ဳပ္ကို ေခၚတာလား ”
“ဟုတ္တယ္ေလ အကိုႀကီးကို ေခၚတာ ”
“ဟာဗ်ာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလည္း က်ဳပ္ကအခုမွ အသက္ငယ္ငယ္ ပဲ ရွိပါေသးတယ္ ”
“အဲ့တာဆိုလည္း ေမာင္ေလးေပါ့ နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ ”
“ျမႀကီးပါ ”
“ဘယ္သြား မလို႔လဲ အခု ”
“ႏွစ္က်ပ္တန္ထီ သြားထိုးမလို႔ ေလ ”
“ထီက ဒီမွာ ထိုးလို႔ ရတာ လား ”
“မရပါဘူး ေရအိုးစင္႐ြာမွာေတာ့ ထိုးလို႔ရတယ္ ဂဏန္းေတာ့ မစုံဘူးေပါ့”
“အဲ့ဒါဆိုသာလို႔ အဆင္ေျပတာပဲ က်မတို႔က ဇေကာ ေရာင္းတယ္ဆိုေပမဲ့ နတ္ဝင္သည္ေတြပါ အလုပ္ေလးပါးေနလို႔ ဇေကာ ေရာင္းေနတာ ”
ျမႀကီးသည္ သူ၏ေရွ႕တြင္ရွိေနေသာ ဆန္ေကာမ်ား ႐ြက္ထားသည့္မိန္းမလ်ာ ႏွစ္ဦးအားေသခ်ာၾကည့္ကာ
“တကယ္ေကာ ဟုတ္လို႔လား ဗ်”
“ဟုတ္တာေပါ့ရွင္ က်မတို႔ ရဲ႕ အာ႐ုံထဲမွာ ဒီ႐ြာကလူေတြ သိန္းထီ ေသာင္းထီးေတြ ေပါက္မယ္လို႔
အာ႐ုံရေနလို႔လာခဲ့တာ ”
“ဟုတ္ပါတယ္ရွင္ ရွင္တို႔ေတြ ဘာမွနစ္နာ စရာမရွိပါဘူး”
ျမႀကီးသည္ ပင္ကိုယ္ စိတ္ရင္းမွ အားနား သေဘာေကာင္း ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ နတ္ဝင္သည္ဟုေျပာေသာ ဆန္ေကာသည္ မိန္းမလ်ာ ႏွစ္ဦးအား သူ၏ အိမ္သို႔ ေခၚသြားပါေလေတာ့သည္ ။
◾အခန္း-၂
ေမာင္ဘိုးထင္တို႔သည္ ေခ်ာင္းေဘးလယ္ကြက္ မ်ားဘက္သို႔ ေလာက္စလုံး လုံးရန္အလိုငွာ ႐ႊံသြားခြားေနၾကသည္ ထို႔ေနာက္ ေမာင္ဘိုးထင္သည္ ၊ သာေအး ၊ ေပတူးႏွင့္ က်န္ေသာ ေကာင္ေလးမ်ားအား စကားဆိုေလသည္
“ေဟ့ေကာင္တြင္ မင္းတို႔ ဦးပြႀကီးကို သိတယ္ မဟုတ္လား ”
“ေအးသိတယ္ေလ ”
“ငါ့ကို ဦးပြႀကီးက မွာထားတယ္ တို႔႐ြာကို လူလိမ္ေတြ လာလိမ့္မယ္တဲ့ကြ အဲ့တာ သတိထားရမယ္ ”
“ေအးဟုတ္လား ဒါနဲ႔ ကိုဖိုးေထြး နဲ႔ ကိုသာရကို လည္း မေတြ႕တြ႕ဘူး”
“ဘယ္ေတြ႕မွာလဲ အဲ့လူေတြက အလုပ္တအား လုပ္ေနၾကတာ အခုဆို သူတို႔ အကြက္ေတြထဲက ႀကံခင္းေတြကို သူ႔ အခင္းေကာင္းတယ္ ငါ့အခင္းေကာင္းတယ္ နဲ႔ ၿပိဳင္ေနၾကတယ္ ဆိုပဲ ”
“ဒီလူ ႏွစ္ေယာက္က ဒီလိုပါပဲကြာ ငါတို႔႐ြာကို လူလိမ္ ေတြ မဝင္ဖို႔ သတိေတာ့ထားရမယ္ ေဟ့ ”
ေမာင္ဘိုးထင္သည္ သူ႔အား ဦးပြႀကီးမွာထားေသာ လူလိမ္လာမည္ဆိုေသာ အေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေျပာရင္း လက္ကြက္ထဲရွိ ႐ႊံ႕မ်ားအားခြာေနၾကပါေလေတာ့သည္ ။
◾အခန္း-၃
ကိုျမႀကီ အိမ္တြင္ ဆန္ေကာေရာင္းေသာ မိန္းမလ်ာ ႏွစ္ေယာက္သည္ ၊ အိမ္ေရွ႕ခန္း တြင္ထိုင္ေနေလ၏၊ သူ၏ ေရွ႕တြင္ေတာ့ ျမႀကီးအပါအဝင္ တျခားေပပင္႐ြာသူ႐ြာသားမ်ား ျမႀကီးအမ္ေပၚ အျပည့္ျဖစ္သည္ ၊ ဖိုးေထြး ႏွင့္ သာရသည္လည္း နတ္ဝင္သည္ဟုသိထားေသာ မိန္းမလ်ာ ႏွစ္ေယာက္၏ ေဘးတြင္ လက္အုပ္ေလးမ်ားခ်ီေနၾကသည္ ၊ ေပပင္႐ြာသို႔ ဆန္ေကာလာေရာင္းေသာ မိန္းမလ်ာႏွစ္ဦးသည္ ယခုေတာ့ ကိုျမႀကီး၏ အိမ္တြင္ေတာ့ နတ္ကေတာ္ မ်ားျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္ ၊
“သာေတာ္ေလးက ဘာမ်ားအလိုရွိလို႔လဲ ကြဲ႕ ”
“သာေတာ္ေလးရဲ႕ ယာခင္းေတြ အထြက္ တိုးေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ ”
“ေအးေအး ငါေစာင့္ေရွာက္မယ္ ”
“သူ႔အကြက္ ေတြကို ၾကည့္ ေစာင့္ေရွာက္မေနပါနဲ႔ က်ဳပါ အယ္ ဟုတ္ပါဘူး သားေတာ္ေလး ရဲ႕ ႀကံခင္း ပဲခင္း စပါးခင္းေတြကို အရင္ကထက္ ႏွစ္ဆ အထြက္တိုးေအာင္ မ စေပးပါ ”
သာရ ႏွင့္ ဖိုးေထြးသည္ နတ္ကေတာႀကီး၏ တဖက္တခ်က္တြင္ ထိုင္ၿပီး အၿပိဳင္အဆိုင္ မ ဖို႔ေတာင္းဆိုေနေလသည္ ၊။ နတ္ကေတာ္ မိန္းမလ်ာ ႀကီးသည္ သူ၏လက္ျဖစ္ လက္အုပ္ ခ်ီလ်က္ သူ၏ နဖူးကို တဆက္ဆက္ ထုရင္း
“ေဟ့ ငါ့ကို ဖေယာင္းတိုင္ ရွိရင္ ဆက္စမး္ ”
“ဖေယာင္းတိုင္က ရွားတယ္ သာေတာ္တို႔ ဆီမွာက ေရနံဆီမီးခြက္ပဲ ရွိတာ ”
“ရွာေပစစမ္း ဟဲ့ ငါ့အစြမ္း နင္တို႔ကို ျပမယ္ ”
နတ္ကေတာ္၏ စကားေၾကာင့္ ကိုျမႀကီးသည္ ေခါင္းကို ကုတ္ေနစဥ္ ၊႐ြာလူႀကီး၏ ကေတာ္ မွ ကိုျမႀကီးအာ စကား တိုးတိုးဆိုလာသည္
“ျမႀကီး ငါ့အိမ္ကို အခုသြား အိမ္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ ႏွစ္ထုပ္ရွိတယ္ ယူခဲ့ ၾကားလား ”
“ဟုတ္ကဲပါ က်ဳပ္သြားယူလိုက္မယ္ ”
ျမႀကီးသည္ နတ္ကေတာ္၏ ပရိတ္သတ္ထဲမွ ႐ြာလူႀကီးကေတာ္ ခိုင္းေစမႈျဖစ္ ဖေယာင္းတိုင္ သြားယူေနသည္ ၊ မၾကာေသာအခ်ိန္တြင္ ဖေယာင္းတိုင္ထုပ္အား လက္ကကိုင္ၿပီး ျမႀကီးအိမ္ျပန္ရေေရာက္လာကာ နတ္ကေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ အနက္ ဝင္ပူးသူေဘးတြင္ ထိုင္ကာ တဘက္ေလးျဖစ္ ယပ္ခပ္ေပးေနေသာ မိန္းလ်ာအားေပးလိုက္ေလသည္ ၊ ထိုအခါ ထိုမိန္းမလ်ာသည္ ျမႀကီးေပးေသာ ဖေယာင္းတိုင္ကိုယူၿပီး တထုပ္လုံးကို ဆုပ္ၿပီးကိုင္လိုက္ကည သစ္သား မီးျခစ္ေလးျဖစ္ မီးထြန္းညႇိလိုပ္ၿပီး ဝင္ပူးေနသည့္ နတ္ကေတာ္ မိန္းမလ်ားအား လက္ႏွစ္ဘက္ျဖစ္ ႐ို႐ိုေသေသေပးေလသည္
“မီးေတာ္ ရပါၿပီ မယ္ေတာ္ႀကီး “,
“ေအးေအး ေပးစမ္း ကြယ္ ”
ဝင္ပူးသည့္ပုံစံ ျဖစ္ေနေသာ နတ္ကေတာ္ မိန္းမခ်ာသည္ သူႏွင့္ အတူတူပါေသာ အေဖာ္မွ ျပင္ဆင္ေပးထားသည္ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားကိုယူလိုက္ေခသည္ ၊ ထို႔ေနာက္ ဖေယာင္းတိုင္မွ မီးေတာက္မ်ားကို ပါးစပ္ ထဲ ထည့္ျပလိုက္ကာ စားသည့္ပုံစံလုပ္ျပေနေသာအခါ ျမႀကီးႀကီး အပါအဝင္ အိမ္ေပၚရွိ ေပပင္ ႐ြာသူ႐ြာသားမ်ားအေတာ္ကို အံဩေနၾကသည္ ၊ ထို႔ေနာက္ နတ္ကေတာ္ ယသည္ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားကို စုကိုင္းၿပီး သူ၏ လက္ေပၚသို႔ ဖေယာင္းစက္မ်ား ခ်ျပလိုက္ျပန္သည္ ၊ ဤအခါတြင္ေတာ့ ေပပင္သားအခ်ိဳ႕ အေတာ္ကို အံ့ခ်ီး မကုန္ ျဖစ္ကာ လက္အုပ္ တခ်ီခ်ီ ျဖစ္ကုန္ေတာ့ သည္ ၊ ထို႔ေနာက္ နတ္ကေတာ္သည္ တုံယင္ေနေသာဟန္ျဖစ္ စကား ဆိုလာသည္
“သားေတာ္တို႔ သမီးေတာ္တို႔ ငါဒီကို ဘာလို႔လာတယ္ ဆိုတာ နင္တို႔ သိရဲ႕လား “,
“မသိပါဘူး မယ္ေတာ္ႀကီး ”
“ေအး ငါကနင္တို႔ ႐ြာသားေတြကို မ မလို႔ လာတာေဟ့ ၾကားလား ”
“ေက်းဇူးႀကီးလွ ေၾကာင္းပါ မယ္ေတာ္ႀကီး”
“ေအး နင္တို႔ကို ငါထီေပါက္မဲ့ ဂဏန္းေပးမယ္ဟဲ့ လိုက္မွတ္ၾက ဘယ္ဂဏန္က ဘာဆုေပါက္မယ္ဆိုတာေတာ့ ငါမသိဘူး နင္တို႔ထိုက္ နဲ႔ နင္တို႔ကံ ေပါ့ ”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါ ‘
“ကဲ လိုက္မွတ္ၾကေပေတာ့ ဟဲ့ ”
နတ္ကေတာ္သည္ တုံယင္ေသာ ေလသံျဖစ္ ဂဏႏ္ူမ်ားကို ေပးေလသည္ ၊ ကိုျမႀကီးသည္ သားေတာ္ေလး သားေတာ္ ေလး ႏွင့္ သူ႔ကိုသူ နာမ္စားသုံးကာ နတ္ကေတာ္ မိန္းမလ်ာႀကီးႏွစ္ေယာက္အား အတ္ောကို ယုံၾကည္ေလးစား ေနေလသည္ ၊ ကိုျမႀကီးနည္းတူဖိုးေထြး ႏွင့္ သာရသည္လညး္ အေတာ္ကို ယုံၾကည္ေနေလ၏၊ ထို႔ေနာက္ ကိုျမႀကီးသည္ နတ္ကေတာ္ေပးေသာ ဂဏန္းမ်ားကို ေရးမွတ္ၿပီးခ်ိန္ နတ္ကေတာ္ႀကီးသည္ သူ၏နဖူးအား လက္အုပ္ခ်ီထားေသာလက္ျဖစ္ တဆက္ဆက္ ႐ိုက္ကာ လဲၾကသြားပါေလေတာ့သည္ ။
◾အခန္း-၄
ဆန္ေကာေရာင္းေသာ မိန္းမလ်ာႀကီး ႏွစ္ေယာက္သည္ အခုေတာ့ ကိုျမႀကီးအိမ္တြင္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖစ္ အေတာ္ကို ဟန္ၾကေနေလသည္ ၊ နတ္ဝင္သည့္ နတ္ကေတာ္ႀကီးသည္ ၊ ေပပင္႐ြာသားမ်ားဘက္ လွည့္ကာ
“အေစာက မယ္ေတာ္ႀကီးက ဘာေျပာသြားေသးလဲ ”
“ဟို ဟို ဆရာႀကီး အယ္ ဆရာမႀကီး ပဲေျပာတာေလ မသိဘူးလား”
“က်မ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေလ မယ္ေတာ္ႀကီး ေျပာသြားတာေလ ”
“ဟုတ္လား က်ဳပ္တို႔ကို ထီဂဏန္းေတြ ေပးသြားတယ္ ဗ် ”
“အဲ့တာဆို ထိုးသာထိုးၾက ေပါက္ဖို႔ ေသခ်ာတယ္ မယ္ေတာ္ႀကီးက အဲ့လို ထီဂဏန္းေတြ ဘာေတြ မေပးတက္ဘူး က်မ အထင္ ေပပင္႐ြာသားေတြကို မ ခ်င္ေနတာ ထင္တယ္ ”
နတ္ကေတာ္သည္ သူ၏ သြားမ်ားေပၚေအာင္ ရယ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္ကာ မ်က္လုံးမွလည္း ျမႀကီး အိမ္ေပၚရွိလူမ်ားကို ေဝ့ ၾကည့္ေနေသးသည္ ၊ ထို႔ေနာက္ သူ၏ အေဖာ္ မိန္းမလ်ာႀကီးကို ၾကည့္ကာ မသိမသာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္ ၊ နတ္ကေတာ္ႀကီးမွ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေသာ အခါ အေဖာ္ ပါေသာ မိန္းမလ်ာႀကီးသည္ ၊ ေပပင္သားမ်ားကို ၾကည့္ကာ စကားဆိုေလသည္
“ရွင္တို႔ေတြ ကံထူးတာပဲ ရွင္တို႔ေတြ သူေဌးျဖစ္ရင္ က်မတို႔ကို မေမ့ရဘူးေနာ္ က်မ က်ိမ္ရဲတယ္ ရွင္တုို႔ ထီေပါက္ကို ေပါက္မွ ထီမေပါက္ခဲ့ရင္ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကေလးကန႔္လန႔္ေမြးၿပီး အေသဆိုးနဲ႔ ေသ ပါေစေတာ္”
ေပပင္႐ြာသားမ်ားသည္ ထီေပါက္မည္မွ ေသခ်ာသည္ဟုေျပာကာ က်ိန္ပါက်ိန္ ျပေနေသာေၾကာင့္ သူတို႔ ထီေပါက္ေတာ့မည္ဟု အေတာ္ကို ယုံၾကည္ေနၾကကာ ၊ မိန္းမလ်ာႀကီးမွ ကေလးကန႔္လန႔္ ေမြးပါေစဆိုေသာ က်ိန္ဆိုမႈ႕ႀကီးကို ပင္သတိမျပဳ ေလာဘေဇာတက္၍သာ ေနၾကပါေလေတာ့သည္ ။
◾အခန္း-၅
ေမာင္ဘိုးထင္သည္ ႐ႊံ႕ခြာ၍ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ ဦးအုန္းသည္ အိမ္မွာ ရွိမေနပါ ေဘး႐ြာမ်ားမွ သူ႔အား လာပင့္ေသာေၾကာင့္ လိုက္သြားခ်င္းျဖစ္သည္၊ ေမာင္ဘိုးထင္လည္း ခြာလာေသာ ႐ႊံ႕မ်ားကို ထုၿပီး အိမ္ေရွ႕ ကြပ္ပ်စ္တြင္ ေလာက္စလုံး တစ္ ေနေလသည္ ၊ အခ်ိန္ အတန္ၾကာေသာ အခါ ေမာင္ဘိုးထင္ဆီသို႔ ေပတးႏွင့္ သာေအစ။ေရာက္လာၿပီး ေလာက္စလုံး လုံးကူ ရင္း စကားဆိုေလသည္
။
“ဘိုးထင္ မင္းသတင္းၾကားၿပီးလား ”
“ဘာလဲကြ ေပတူးေျပာဦး ”
“ဘာရမွယလဲ ကြာ တို႔႐ြာက ကိုျမႀကီးေပါ့ ဆန္ေကာေရာင္းတဲ့ မိန္းမလ်ာ ႀကီးႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္ကို ေခၚၿပီး နတ္ေမးေနတယ္တဲ့ကြ ကိုဖိုးေထြး နဲ႔ ကိုသာရ ေတာင္ပါေသးဆိုပဲ ”
“ဟုတ္တယ္ ဘိုးထင္ေရ ကိုသာရ ႏွင့္ ကိုဖိုးေထြးတင္မကဘူး သူတို႔ အေမေတြေတာင္ ပါေသးဗ်ာ ကိုျမႀကီး အိမ္နားက ငါျဖတ္လာေတာ့ လူေတြ ေတယ္ေတာ္ မ်ားေဟ့ ဆန္ေတြကို ခြဲေတာင္းေတြနဲ႔ ထည့္ၿပီး သယ္သြားၾကတာ ေတြ႕တယ္ ”
“ဘာေျပာတယ္ ဆန္ေတြပါ သယ္သြားဝာယ္ ဟုတ္လား ”
“ဟုတ္တယ္ေလ နတ္ကေတာ္ကို ေပးမလို႔ ထင္တယ္ “,
“ေဟ့ေကာင္ေတြ ဦးပြႀကီးေျပာတဲ့ လူလိမ္းဆိုတာ အဲ့ မိန္းမလ်ာႀကီးေတြမ်ား ျဖစ္ေနမလား”
“မသိပါဘူးကြာ ဒါနဲ႔ ငါတို႔ သြားၾကည့္ရင္ေကာ ”
“သြားရမွာေပါ့ကြာ ကဲလာ ငါတို႔ ကိုျမႀကီးအိမ္သြားၾကစို႔ေဟ့”
ဤသို႔ျဖစ္ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔သည္ ျမႀကီး၏ အိမ္သို႔ သြားလိုက္ၾကပါေလေတာ့သည္ ။
◾အခန္း-၆
ျမႀကီး၏ အိမ္တြင္ေတာ့ ေပပင္သားမ်ား ျပန္လိုက္သြားလိုက္ႏွင့္ အေတာ္ကို စည္ကားေနေပသည္ ၊ ျမႀကီး၏ လွည္းေပၚတြင္လည္း ဆန္အိတ္မ်ား အေတာ္ပင္မ်ားေနၿပီျဖစ္သည္၊ ေပပင္သားမ်ားသည္ ထီေပါက္မည္ဟု သခ်ာေျပာေနေသာ နတ္ကေတာ္ ႏွစ္ေယာက္အား ေက်းဇူး တုန႔္ျပန္သည္ဆိုကာ ဆန္မ်ားကို ေပးေနၾကခ်င္းျဖစ္သည္ ၊ တခ်ိဳ႕ ေငြေရးေၾကးေရး တက္ႏိုင္သူမ်ားသည္ ၊ ေငြမ်ားေပးေနၾကေသးသည္ ၊ ထိုအထဲ ျမႀကီး ၊ ဖိုးေထြးႏွင့္ သာရသည္က အကဲဆုံးျဖစ္သည္ ဆန္ေကာေရာင္းရန္လာေသာ မိန္းမလ်ာ ႏွစ္ေယာက္အား သူတို႔သည္ မယ္ေတာ္ႀကီး သာေတာ္ေလး ႏွင့္ အေတာ္ကို ပနာသင့္ေနၾကသည္ ၊ ႐ြာထဲမွ လူမ်ားသည္ တိုးတိုးၿပီး ကိုျမႀကီး ေရးမွတ္ထားေသာ ထီဂဏန္းမ်ားကို ကူယူလိုက္ၾကၿပီး ေရအိုးစဥ္႐ြာသို႔ ထီသြားထိုးေနၾကသည္ ၊ ထီဝါသနာ အိုး ျမႀကီးသည္ ၿမိဳ႕အထိ တက္၍ ထီထိုးမည္ဟု စိတ္ထဲ ေတးထားကာ သူ၏ အိမ္ေပၚတြင္ ရွိေသာ ႐ြာလူႀကီးကေတာ္ အနားကပ္လို႔ တိုးတိုး စကားဆိုလိုက္သည္
“အရီး က်ဳပ္ကို ေငြးေလးေၾကးေလး ေခ်းစမ္းပါ”
“ဟဲ့ ျမႀကီး နင္လည္း အဆင္ေျပေနတာပဲ ဘာအတြတ္ လိုလို႔လဲ ”
“က်ဳပ္ ထီကို ၿမိဳ႕တက္ထိုးမယ္ ဗ်ာ ”
“ၿမိဳ႕တက္ရင္ သုံးရက္ေလာက္ ၾကာမွာေနာ္ ထီထြက္ဖို႔က ဘယ္ေလာက္ လိုေသးလဲ ”
“အင္း ဒီေန႔ လျပည္ေက်ာ္ ၁၀ရက္ ဆိုေတာ့ လိုေသးတယ္ အရီး ေပးစပ္းပါဗ်ာ က်ဳပ္ ႐ြာနားက လယ္ကို အေပါင္ထားမယ္ ”
“ကဲ နင္က ဘယ္ေလာက္ လိုတာ လဲ ”
“ႏွစ္ရာ ေလာက္လိုခ်င္တယ္ ဗ်ာ ”
“ႏွစ္ရာ မမ်ားဘူး လား ဘာလုပ္ဖို႔လဲ ”
“ထီးထိုးမွာေလ ဗ်ာ ”
“ဟဲ့ ထီ တေစာင္မွ ႏွစ္က်ပ္ မဟုတ္လား ”
“ဟုတ္တယ္ေလ မယ္ေတာ္ႀကီးေရးေပးထားတာ ဂဏန္းေတြ အရဆို ႏွစ္ရာ ဖို႔ေလာက္ ရွိမယ္ ဗ် ”
“ေပးစမ္းပါဦး ၾကည့္ရေအာင္ ”
႐ြာလူႀကီး ကေတာ္သည္ ျမႀကီး၏ စာအုပ္ထဲ ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ဂဏန္တြဲမ်ားသည္ အေတာ္ကို အမ်ားသားျဖစ္သည္ ၊
“ႏွစ္ရာ ဖိုး မမ်ားဘူးလား ဟဲ့ ”
“ေအာ္ အရီးရယ္ သိန္းခ်ီရမွာ ဒီေလာက္ ေလးေတာ့ ရင္းရမွာေပါ့ဗ် တျခားသူေတြက သူတို႔ ႀကိဳက္ တဲ့ ဂဏန္ပဲ ေ႐ြးထိုးတာ က်ဳပ္ကေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီး ေျပာတဲ့ ဂဏန္း အကုန္ထိုးမွာ ”
ျမႀကီးသည္ ႐ြာလူႀကီး ကေတာ္အား စကားတိုးတိုး ႏွင့္ ေျပာ ေနစဥ္ အိမ္ေပၚသို႔ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔ ေရာက္လာေလသည္ ၊ အိမ္ေပၚသို႔ ေရာက္သည္ ႏွင့္ ေမာင္ဘိုးထင္ တို႔ သည္ ဖိုးေထြး ႏွင့္ သာရ အနားကို ကပ္သြားလိုက္ၾကၿပီး
“ကိုဖိုးေထြး ဘာလုပ္ေနတာလဲ ”
“မယ္ေတာ္ ႀကီးကို ဖူးေနတာေလ ကြာ ”
“ဘာ္မွာတုန္းဗ် မယ္ေတာ္ ႀကီး ”
“ဟ မင္းေရွ႕က ေဆးေပၚလိပ္ ေသာက္ေနတဲ့ သူေလကြာ ”
“အဲ့တာ မိန္းမလ်ာႀကီးေလဗ်ာ ဘယ္မွာလဲ မယ္ေတာ္ ႀကီး ”
ဖိုးေထြးသည္ ေမာင္ဘိုးထင္၏ စကားေၾကာင့္ မိန္းမလ်ာ နတ္ကေတာ္ႀကီးအား အားတုန႔္ အားနာ ျဖစ္ဟန္ ႏွင့္ ေမာင္ဘိုးထင္ကို မ်က္လုံးမွိတ္ျပၿပီး သတိေပးေနေလသည္ ။
“ေဟ့ေကာင္ တိုးတိုးေျပာဟ အဲ့တာ နတ္ဝင္သည္ သူ႔ကိုမယ္ေတာ္ ႀကီး ဝင္ဝင္ ပူးၿပီး တို႔ကို မစ မယ္လို႔ေျပာသြားတယ္ ”
“ဘယ္သူေျပာတာလဲ ”
“မယ္ေတာ္ႀကီး ေျပာတာေလ ”
“မယ္ေတာ္ႀကီးက ဘယ္မွာ လဲ ”
“ဟိုမွာ ေလကြာ ”
“အဲ့တာ မိန္းမလ်ာႀကီး ကို ”
“ဟာ အဲ့တာ မယ္ေတာ္ႀကီး ဝင္ပူးၿပီးေျပာတာ ”
“ဒါေပမဲ့ သူပါးစပ္ကပဲ ထြက္တာ မဟုတ္လား ”
“ေအးဟုတ္တယ္ေလ ”
“အဲ့ေတာ့သူေျပာတာေပါ့ ဗ်”
ဖိုးေထြးေခါင္းကို ကုတ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းသာ ညိတ္လိုက္ရသည္၊ ထို႔ေနာက္ ေမာင္ဘိုးထင္သည္ ၊ ဆန္ေကာေရာင္းေသာ နတ္ကေတာ္ ႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ကာ
“ဦးေလးတို႔ ”
“ဘာေျပာတယ္ ဒီကေလး ေသခ်ားၾကည့္စမ္း တို႔က ဦးေလးျဖစ္မလား”
“အဲ့တာဆိုလည္း ဆန္ေကာသည္ ႀကီးေတြ ”
“ဟယ္ ဒီကေလးက ဘယ္ကေလးလဲ မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ သမီးေတာ္ကို မေလး မစားလုပ္ေနတယ္ ”
“ေန စမ္းပါ ဦးဗ် မယ္ေတာ္ႀကီးဆိုတာ ဘယ္သူကို ေျပာတာလဲ ”
“မယ္ေတာ္ႀကီး ဆိုမွေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးေပါ့ ေကာင္ေလးရယ္ ”
“,မဟုတ္ေသးပါဘူး မယ္ေတာ္ႀကီးက နာမည္ရွိရ မွာ မဟုတ္လား ”
“နင္လို ကကေလးကို ငါတို႔ မယ္ေတာ္ႀကီးက နာမည္ေျပာမယ္ ထင္လား ”
ထို႔ေနာက္ ဆန္ေကာလာေရာင္းရာမွ နတ္ကေတာ္ ျဖစ္သြားေသာမိန္းမလ်ာႀကီးသည္ အိမ္ေပၚမွ လူမ်ားကို ေသခ်ာၾကည့္ကာ
“ေဟ့ ဒီေလးေတြက ငါတို႔ကို မေလးမခန႔္ လုပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ေနာ္ ေတာ္ၾကာ မယ္ေတာ္ႀကီးက သူရဲ႕ သမီးေတာ္ ေလးေတြကို မေလး မခန႔္ လုပ္ရမလား လို႔ ဆိုၿပီး မ ခ်င္ တာေတာင္ မ မပဲ ျဖစ္သြားဦးမယ္ ”
မိန္းမလ်ာႀကီး၏ စကားဆုံးေသာ အခါ ေပပင္႐ြာသား အေပါင္းတို႔သည္ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔အား စူးစိုက္ ၾကည့္လာၾကသည္ ၊ ထို အထဲတြင္ ဖိုးေထြး ႏွင့္ သာရပါ ပါေလသည္ ၊ ထို႔ေနာက္ ျမႀကီး သည္ေမာင္ဘိုးထင္တို႔ကို ၾကည့္ကာ
“ေဟ့ေကာင္ ေတြ အိမ္ေပၚက ဆင္းၾကေတာ့ ေတာ္ ၾကာ မယ္ေတာ္ႀကီး က စိတ္ဆိုးၿပီး ငါတို႔ကို မ မစပဲ ေနဦးမယ္ ”
“ဟ ကို ကိုျမႀကီး ေသခ်ာလည္းေတြးပါ ဦး သူတုိ႔က ဘယ္လိုမ်ား မ မွာတဲ့လဲ “,
“ငါတို႔ကို ထီ ဂဏန္း ေပးထားတာ ကြ”
“ဟို ဆန္ေတြ ေငြေတြက ဘာလုပ္တာ လဲ ”
“မယ္ေတာ္ ႀကီး ရဲ႕ နတ္ဝင္သည္ေတြ အတြက္ ငါတို႔က ေက်းဇူး တုန႔္ျပန္ ထားတာ ”
“သူတို႔က ေတာင္းတာ လား “,
ေမာင္ဘိုးထင္၏ အေမးကို ျမႀကီး ေခါင္းညိတိ ျပလိုက္ေသာအခါ ၊ ေပတူး ,သာေအး ႏွင့္ ေမာင္ဘိုးထင္ တို႔ ဟားတိုက္ ရယ္ ေမာေနေလရာ နတ္ကေတာ္ မိန္းမလ်ာႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို ယုံၾကည္ေသာ ေပပင္သားမ်ား ေၾကာင္ေငးကာ ၾကည့္ေနေလသည္ ၊ ထို႔ေနာက္ ေမာင္ဘိုးထင္ မွ စကားဆက္ လာေလသည္
“ေပပင္သားေတြ လည္ လွ လည္လွ နဲ႔ ဆန္ေကာ ေရာင္းတဲ့ မိန္းမလ်ာ ႀကီးေတြ ထီ ဂဏန္းေပးတာ ကို ယုံေနေသးတယ္ သူတို႔သာ တကယ္ ထီေပါက္ဂဏနး္ ရရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေျပာဖို႔ ေနေနသာသာ ဆန္ေကာေတာင္ ေရာင္းေနမွာ မဟုတ္ဘူး သူ႔တိုင္းသူ ထိုးမွာေပါ့ ‘
ေမာင္ဘိုးထင္ မွ ထိုသို႔ေျပာေသာ အခါ မိန္းမလ်ာႀကီး။ႏွစ္ေယာက္သည္ စိတ္ဆိုးေဒါသ ျဖစ္ကာ ေမာင္ဘိုးထင္ကို ၾကည့္ၿပီး စကားဆိုေလသည္
“ဟဲ့ေကာင္ေလး တို႔က အတၱသမား မဟုတ္ဘူးဟဲ့ ခုႏွစ္ရက္ သားသမီးေတြကို ခ်မ္းသာ ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ဟဲ့ သိလား ”
“အဲ့တာ ဆို ေငြနဲ႔ ဆန္ ေတြ ဘာလို႔ ယူလဲ “,
“ဟဲ့ သဒၵါရင္ အဆိပ္ေတာင္ ေရအမွတ္ နဲ႔ ေသာက္ရတယ္ ဟဲ့ သိရဲ႕လား ငါတို႔က သူတို႔ေတြ သဒၵါတရားကို မဖ်က္ဆီးခ်င္လို႔ ယူတာ ”
ယခု မခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔ ခံလိုက္ရၿပီျဖစ္သည္ အရပ္တကာလွည့္ၿပီး ဆန္ေကာေရာင္းကာ နတ္ကေတာ္ လုပ္ေနေသာ မိန္းမလ်ာႀကီးသည္ အေတာ္ကို စကားတက္ေပသည္ ၊ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔ စကားအား ေပပင္သားမ်ား အယုံ အၾကည္ မရွိ နတ္ကေတာ္ မိန္းမလ်ာ ႀကီးမ်ား၏ စကားကိုသာ ေပပင္သားမ်ား ယုံၾကည္ေနေလသည္ ၊ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔ ေျပာသည္ကို တူးတူးခါးခါး ျငင္းနေသာ ႐ြာသူ႐ြာသားမ်ားကို ၾကည့္ကာ နတ္ကေတာ္ မိန္းမလ်ာ ႀကီး ႏွစ္ေယာက္သည္ ေအာင္ႏိုင္သူမ်ား ပမာ မ်က္ႏွာကို ဝံ့ခ်ီလို႔ေနေလသည္ ၊ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔ သည္ ဆန္ေကာေရာင္းေသာ နတ္ကေတာ္ ႀကီးႏွစ္ေယာက္မွာ လူလိမ္းမ်ားသာ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ကို ေျပာျပေပမဲ့ ေနာက္ဆုံး မည္သူမွ လက္ မခံသည္ အတြင္ စိတ္ ေလွ်ာ့လို႔ သာ ျမႀကီး အိမ္ပေၚမွ ဆင္းလိုက္ပၾကေလေတာ့သည္ ၊ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔ အိမ္ေပၚမွဆင္းသြားေသာအခါ နတ္ကေတာ္ မိန္းမလ်ာႀကီး ႏွစ္ေယာက္သည္ သူတို႔၏ အသံကို ျမႇင့္ကာ
“အဖ်က္ကေလးေတြကေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ရွိတာေပါ့ ဘာမွ မပူ နဲ႔ သားေတာ္ သမီးေတာ္ တို႔ ညည္းတို႔ကို မယ္ေတာ္ မ မယ္ကြဲ႕ ”
“,ေက်းဇူးႀကီး လွပါတယ္ မယ္ေတာ္ သာေတာ္ေလးေလ မယ္ေတာ္ရဲ႕ သမီးေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ကို သာေတာ္ရဲ႕ ႏြားလွည္းေတာ္နဲ႔ လိုက္ပို႔မယ္ ေနာ္ ”
“ေကာင္းေပစြ သာေတာ္ မယ္ေတာ္ ေပးတဲ့ ဂဏန္းေတြကို ထိုးကြဲ႕ ၾကားလား ”
“စိတ္ခ်မယ္ေတာ္ သားေတာ္ အကုန္ ပတ္ထိုးမွာပါ”
မယ္ေတာ္ ဝင္ပူးသည္ဟုေျပာေသာ ဆန္ေကာသည္ မိန္းမလ်ာႀကီးသည္ ျမႀကီး၏ အားပါေသာ စကားေၾကာင့္ ေမွးေနေသာမ်က္လုံးေလးမ်ားပင္ ျပဴးထြက္ သြားရပါေလေတာ့သည္ ။
◾အခန္း-၇
ျမႀကီးသည္ သူ၏လယ္ကို ေပါင္ကာ ႐ြာလူကီ့း ကေတာ္ ဆီမွ ေငြမ်ားယူလာေလသည္၊ ထို႔ေနာက္ သူ၏ လွည္းျဖစ္ နတ္ကေတာ္ႀကီးမ်ားအား ႐ြာသူ႐ြာသားမ်ားမွ ေပးလိုက္ေသာ ဆန္အိတ္မ်ားကို တင္ၿပီးေနာက္ ဆေကာသည္ နတ္ကေတာ္ မိန္းမလ်ာ ႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္ အတူ ႐ြာမွ ထြက္သြားေလသည္ ၊ ႐ြာသားမ်ားသည္လည္း နတ္ကေတာ္ႀကီး၏ လွည္းေနာက္မွ စု႐ုံးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ေနၾကကာ ေနာင္မ်ား ႐ြာသို႔ ဝင္ခဲ့ဖို႔ မွာၾကားေနေလသည္ ဟိတ္ဟန္ေကာင္းေသာ မိန္းမလ်ာႀကီးႏွစ္ေယာက္သည္ တည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္ႏွာ အေနထားႏွင့္
“,မယ္ေတာ္က တာဝန္ေပးရင္ေတာ့ က်မတို႔ လာရမေပါ့ အခုေတာ့ တျခား ႐ြာက ခုႏွစ္ရက္သား သမီးေတြကို မ စ ဖို႔ သြားလိုက္ပါဦးမယ္ ”
ေပပင္႐ြာသားမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္း ေဝးသြားေသာ ျမႀကီး ၏ လွည္းေပၚမွ ဆန္ေကာသည္ မိန္စမလ်ာႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ကာ ခ်ီးမြန္း ခန္း ဖြင့္ေနၾကပါေသး၏
“မယ္ေတာ္ ရဲ႕ သမီးေတာ္ ႏွစ္ေယာက္က အေတာ္ကို တည္ၾကည္တာပဲ တို႔႐ြာတင္ မဟုတ္ဘူး တျခား႐ြာေတြပါ မ ဦးမတဲ့ေတာ္”
“ဟုတ္ပ ကိုျမႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္ သူေခၚလာလို႔ တို႔ေတြ မယ္ေတာ္ သမီး ႏွစ္ေယာက္ နဲ႔ေတြ႕ရတာ ”
“ဟုတ္ပ ေတာ္ တို႔ေတြ ထီေပါက္ရင္ေတာ့ ကိုျမႀကီးကို ေပးရမယ္ ”
“,အမယ္ တို႔ေပါက္မွာက ဘာဆု လည္း မသိပါဘူးေနာ္ ကိုျမႀကီးက လယ္ေပါင္ၿပီး မယ္ေတာ္ ေပးတဲ့ ဂဏန္း အကုန္ ထိုးတာ ဆိုေတာ့ သူက သိန္းဆုႀကီးေပါက္ မွာ ေသခ်ာတယ္ ေတာ့ ”
“ေအး အဲ့တာလည္း ဟုတ္တာပဲေတာ္ ဟိုေကာင္ သာရ နဲ႔ ဖိုးေထြးက ေတာ့ ဟိုမွာ ၾကည့္ ထန္းေတာ သြားေတာ့မဲ့ ပုံပဲ ”
“သြားမေပါ့ေလ သူတို႔ လယ္ေတြ ယာေတြကို မယ္ေတာ္က မ မွာ ဆိုေတာ့ သူတို႔ အလုပ္ ဘယ္လုပ္စရာလို ေတာ့မလဲ ”
ဤသို႔ ျဖစ္ ေပပင္သားမ်ားသည္ စကားတေျပာေျပာ ႏွင့္ ႐ြာထဲသို႔ ျပန္ဝင္လာၾကပါေလေတာ့သည္ ။
◾အခန္း-၈
ရက္မ်ားကုန္လြန္သြားကာ ထီထြက္မည့္ရက္သို႔ေရာက္ၿပီ ျဖစ္သည္ ၊ ထီေပါက္သီး ဂဏန္းမ်ားအား ျမႀကီးသည္ ၿမိဳ႕သို႔သြားကာ ကူးေနၿပီျဖစ္သည္ ၊ ႐ြာတြင္ေတာ့ ထီေပါက္မည္ဟု ယုံၾကည္ေနေသာ ႐ြာသားမ်ားသည္း တခ်ိဳ႕ဆို ႏြားပင္ သြားမေက်ာင္းေတာ့ပဲ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔အားေပါက္ေဈးထက္ႏွစ္ဆ ပိုေပးကာ ႏြားမ်ားသြားေက်ာင္းခိုင္းထားၾကသည္ ၊ ဖိုးေထြး ႏွင့္ သာရသည္လည္း ထန္းေတာထဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး သူတို႔၏ လယ္ကြက္ ယာကြက္ မ်ားဆီသို႔ မသြား၍ သူတို႔ ၏ အဘ မ်ားသည္ သာ အကြက္ ထဲ သြားေနရေလသည္ ၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အား ေငါက္ငမ္း မည္ျပဳေသာအခါ မယ္ေတာ္ကို ယုံၾကည္ေနေသာ သာရ အေမ ႏွင့္ ဖိူေထြး အေမသည္ သူတို႔၏ သားမ်ားကို ကာကြယ္ေပးထားေလရာ ႐ြာလူႀကီး ႏွင့္ သာရ အဘတို႔သည္ ထမင္းငတ္မည္ဆိုေသာ ေၾကာင့္ သာရ ႏွင့္ ဖိုးေထြးအား အပစား ေပးထားခ်င္းျဖစ္သည္ ။ ဤသို႔ ျဖစ္ ၿမိဳ႕သို႔ သြားၿပီး ထီေပါက္ ဂဏန္း သြားယူေသာ ျမႀကီးသည္ ေပပင္႐ြာအဝင္သို႔ ျပန္ေရာက္လာၿပီျဖစ္သည္ ၊ သူေရာက္သည္ ႏွင့္ သူ႔အား အသင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေသာ ေပပင္႐ြာမွာ နတ္ကေတာ္ ဆန္ေကာသည္ အားယုံၾကည္သူမ်ားသည္ လမး္စီး၍ စကားဆိုေလသည္
“ျမႀကီး သူေဌး သူေဌးျမႀကီး သိန္းဆု ေသာင္းဆု ေထာင္ဆု ရာဆု အကုန္ ေပါက္ၿပီလားဟ ငါတို႔လည္း ဘာဆုပါလဲ တိုက္ၾကည့္ပါရေစဦး ”
ျမႀကီးသည္ မည္သည့္စကားမွ မေျပာ သူ၏ လြယ္အိတ္ထဲ မွ စကၠဳ တထပ္ကို ႐ြာသားမ်ားကို ေပးကာ စိုက္စိုက္ စိုက္စိုက္ ႏွင့္ ႐ြာထဲ ဝင္သြားပါေလေတာ့သည္ ၊ က်န္ခဲ့ေသာ ႐ြာသားမ်ားသည္ ႐ြာထဲသို႔ပင္မဝင္ႏိုင္ ႐ြာအဝင္ ေညာင္ပင္ရိပ္မွာပင္ သူတို႔၏ ထီလက္မွတ္ မ်ားကို အတင္းတိုးေဝ့ကာ တိုက္ၾကည့္ေနၾကပါေနေတာ့သည္ ။
◾အခန္း-၉
႐ြာအဝင္ ေညာင္ပက္ေအာက္တြက္ မေက်မနပ္သံ ဆဲဆိုသံႏွင့္ ေပါက္ကြဲသံမ်ားညံစီေနေလသည္
“ေတာက္ ဆန္တတင္း နဲ႔ ထီဖိုးငါးဆယ္ တျပားေတာင္ ျပန္မရဘူး ကုန္ၿပီ ကုန္ၿပီ ”
“ဟုတ္တယ္ ဒီတိုင္းထိုးရင္ေတာင္ ဂဏန္း ဒီေလာက္မ်ားႀကီး ထိုးတာ တေယာက္ေယာက္ ေပါက္ရင္ ေပါက္ဦးမယ္ မယ္ေတာ္ ေပးတဲ့ ဂဏန္းထိုးကာမွ တေယာက္ မွ မေပါက္ၾကဘူး ”
“ေတာက္ ဆန္လည္းကုန္ၿပီ ႏြားေက်ာင္းခလည္း ေပးရဦးမယ္ ဘာနတ္ကေတာ္ လည္း ဖ်ာသည္ မွားလို႔ ဆန္ေကာသည္ အေျခာက္ႀကီးေတြ ငါတို႔ကို လိမ္သြားတဲ့ နတ္ကလိမ္ ေတြ ”
“ဟုတ္တယ္ ကလိမ္ ကက်စ္ က်သြားတဲ့ ဟာေတြ ဘိုးထင္တို႔ ေျပာတာ နားေထာင္ လိုက္ရင္ အေကာင္းသား ဘာကေလး ကန္႔လန႔္ ေမြးၿပီးေသပါေစလဲ ေယာက္်ား ႀကီးေတြက ဘယ္က ကေလးေမြးမွာလဲ တို႔ကလည္း ေလာဘေဇာတက္ေနေတာ့ ဘာမွ မခ်င့္ ခ်ိန္ႏိုင္ဘူး ဟိုျမႀကီးကလည္း ဒါႀကီးေတြကို ဘယ္က ေခၚလာမွန္း မသိပါဘူး”
ထီအကြက္ အမ်ားႀကီးထိုးသည္ကို ထီးတေယာက္မွ မေပါက္သည့္ အတြက္ ႐ြာသားမ်ား စိတ္ဆိုးေဒါသ ထြက္ေနၾကသည္ ၊ ျမႀကီးသည္လည္း အိမ္ေပၚတြင္ တေယာက္တည္း ငိုယိုေနေလသည္ ၊
“ေတာက္…သားေတာ္ေလး သာေတာ္ေလး နဲ႔ ေျပာမိတဲ့ ငါ ဒီမ်က္ႏွာ ႀကီးကို ဘယ္မွာ သြားထားရမလဲ ေတာ္ေသးတယ္ ဟို ႏွစ္ေကာင္လည္း သားေတာ္ေလး ေနလို႔ အေဖာ္ရသြားတာ ေတာက္ အေစာင္ ႏွစ္ရာထိုးတာ တကြက္မွ မေပါက္တဲ့ငါ ဒီတိုင္းထိုးရင္ေတာင္ ေပါက္ရင္ ေပါက္ေနဦးမွာ ဟို ဆန္ေကာသည္မေတြ ေပးခဲ့ အကြက္ ထိုးလို႔ ဒီလိုျဖစ္တာ ေတာက္ ဆန္လည္းကုန္ ဆီလည္းကုန္ ဘိုးထင္တို႔ ေျပာတာ နားေထာင္ လိုက္ရင္ အေကာင္းသားကြာ “,
ေပပင္႐ြာတြင္ေတာ့ ေဗ်ာင္းဆန္ေနၾကသည္ ၊ ကလိမ္ကက်စ္ နတ္ကေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ ေၾကာင့္ အိမ္တိုင္းနီးပါး ရန္ျဖစ္စကားမ်ားေနၾကသည္ ၊ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔သည္ ႏြားေက်ာင္းခမ်ားကို ႏွစ္ဆ မယူရက္ေတာ့ပဲ ပုံမွန္သာ ယူလိုက္ၾကသည္ ၊ သူ၏ စိတ္ထဲ တြင္လည္း ေတြးေနးမိသည္ ၊ နတ္ဝင္သည္ဆိုသည္မွာ မရွိမဟုတ္ ရွိသည္ဟု လက္ခံသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ သူသည္ပင္ ပရေလာက ႏွင့္ ဆက္ဆံေနရေသာ အေမွာင္ပညာသည္ တေယာက္ မဟုတ္ပါလား ၊ ဆန္ေကာေရာင္းရင္း နတ္ဝင္သည္လုပ္ကာ ဝင္သည္နတ္သည္ မယ္ေတာ္ႀကီ ဟုသာ သိၿပီးက်န္တာမသိ၊ ဖေယာင္းတိုင္မီးကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ျပ ဖေယာင္းးစက္ကို လက္ေပၚခ်ျပသည္ကို အထင္ႀကီးေလးစားကာ ဆန္မ်ား ဆီမ်ား ႏွင့္ ေငြမ်ား ေပးလိုက္သည္က မနည္းမေနာ ျမႀကီး၏ ႏြားလွည္း တစီးတိုက္ ရွိသည္မဟုတ္ပါလား ၊ ထို႔ေနာက္ ေမာင္ဘိုးထင္သည္ ေပးတူး ႏွင့္ သာေအးကိုၾကည့္ကာ
။”ေဟ့ေကာင္ေတြ တို႔ ႐ြာကို လိမ္သြားတဲ့ ဟို မိန္းမလ်ာႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို လိုက္ဖမ္းၾကရေအာင္ မင္းတို႔ လိုက္မလား”
“ငါလည္းေျပာ မလို႔ လိုက္မယ္ကြာ ငါလည္း မေက်နပ္ဘူး သြားတာ ရက္နည္းနည္း ၾကာေနၿပီဆိုေပမဲ့ ဒီ မိန္းမလ်ာႀကီးေတြ အေဝးႀကီး ေတာ့ေရာက္မွာ မဟုတ္ေသးဘူး တို႔႐ြာလို ႐ြာမ်ိဳးေတြကို ေလွ်ာက္ၿပီး ကလိမ္က်ေနဦးမွာ ”
“ေအးဟုတ္တယ္ အဲ့တာဆို တို႔ ကိုျမႀကီးဆီသြား ၾကရေအာင္ေဟ့ ”
ဤသို႔ျဖစ္ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔ သုံးေယာက္သည္ ကိုျမႀကီး၏ အိမ္သို႔ ေျခဦးလွည္လိုက္ၾကပါေလေတာ့သည္ ။
◾အခန္း-၁၀
“ဗ်ိဳ႕ ကိုျမႀကီး ”
“ဗ်ိဳ႕ကို ျမႀကီး ”
“ေဟ့ေကာင္ေတြ အိမ္ေပၚတက္ၾကည့္ ရေအာင္ကြာ အိပ္မ်ားေပ်ာ္ေနလား မသိဘူး”
ေမာင္ဘိုးထင္တို႔ ကိုျမႀကီး အိမ္ေလွကား အရင္းတြင္ ရပ္လို႔ ေခၚေနခ်င္းျဖစ္သည္ ၊ ထို႔ေနာက္ ေခၚ၍ မရသည့္အဆုံး အိမ္ေပၚသို႔ တက္သြားေလသည္ ၊ အိမ္ေပၚသို႔ ေရာက္ေသာအခါ အိမ္ဦးခန္း တြင္ ေစာင္ကို ေခါင္းၿမီးၿခံဳအိပ္ေနေသာ ျမႀကီးကို ေတြ႕သည့္ အခါ ေပတူးသည္ ေျခေထာက္မွ ေစာင္ကို ဆြဲခြာလိုက္ကာ
“ကိုျမႀကီး ေန႔လယ္ႀကီး ပူကပူနဲ႔ ဘာလို႔ ေစာင္ႀကီး ၿခဳံထားရတာလဲဗ်ာ မပူဘူး လား က်ဳပ္တို႔ေခၚတာ လည္း မထူး ဘူး အိပ္ေနတာ လဲ မဟုတ္ပဲ နဲ႔ဗ်ာ ”
ေပတူးစကားဆုံးေသာ အခါ ျမႀကီးသည္ အိပ္ေနရာမွ ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္ကာ
” ငါ ရွက္လို႔ ပါကြာ မင္းတို႔ကို လည္း မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲလို႔ပါ ”
“အဲ့တာေတြထား ကိုျမႀကီး ဟို ဆန္ေကာသည္ေတြကို ဘယ္ကို ပို႔ေပးလိုက္တာလဲ ”
ငါ ပို႔ေပးတာက ေရအိုးစင္႐ြာကိုပဲကြ ေရအိုစင္ ႐ြာကေန သူတို႔တိုင္းသူတို႔ လွည္းငွားသြားၾကတာပဲ ”
“သေဘာေပါက္ၿပီ ရွက္မေနပါနဲ႔ ဗ်ာ ကိုျမႀကီးရဲ နတ္ကေတာ္ေတြက ကလိမ္ကက်စ္က်တာ ေတာေတာ္ ေတာ္လို႔ပါ ”
ထို႔ေနာက္ ေမာင္ဘိုးထင္တို႔သည္ ျမႀကီးကို ႏုတ္ဆက္ကာ အိမ္ေပၚမွာ ဆင္းလိုက္ၿပီး သူတို႔ ေရွဦးလွည့္လိုက္သည္က ဖိုးေထြး ႏွင့္ သာရကို ဆီျဖစ္သည္ ၊ သူတို႔သည္ ဖိုးေထြစ ႏွင့္ သာရကို ေခၚၿပီး နတ္ကလိမ္ ႏွစ္ေယာက္ကို လိုက္ဖမ္းၾကမည္ ျဖစ္ပါေလေတာ့သည္ ။
◾ေအာက္လမ္းဘိုးထင္ ႏွင္ နတ္ကလိမ္ သည္ကဤမွ်သာ မၾကာမီ ေအာက္လမ္းဘိုးထင္ ႏွင့္ ကိုယ္ျပဳသည့္ကံ ဟု အမည္ရေသာ ဝတၳဳဇတ္လမ္းေလးအား တင္ဆက္ေပးပါမည္။
📝ေမာင္တင္ဆန္း
#mgtinsan